Hades
@jasis
Seksi olmayan.
Cinsiyetsiz.
Profeminist.
Customs
Ekonometri
İstanbul
İstanbul, 3 Mayıs
79 kütüphaneci puanı (Geçen ay: 4)
418 okur puanı
Haziran 2016 tarihinde katıldı
Hades bir yorumu yanıtladı.
Eğer çok sayıda kültürlü insan okumayanlardansa, tersine, okumayan çok
sayıda insan da kültürlü insanlarsa, bunun nedeni okumamanın
okumanın yokluğu anlamına gelmemesidir. Okumamak, kitaplar arasında boğulmamak için kitapların sonsuzluğu karşısında örgütlenmekten ibaret gerçek bir etkinliktir. Bu bağlamda savunulmayı, hatta ders olarak öğretilmeyi hak etmektedir....
Açılın, fularımı alıp da geldim...
İkna edici bir dil ihtiyacını karşılar mı bilmem ama yazar burada diyor ki sonsuz sayıda bütün kitap okumaktansa bu kitaplar arasındaki ilişkiyi kurabilme yeteneğinin daha değerli olduğudur. Gerçekten de öyle değil midir? Burjuva sınıfı olmakla övünen Bağdat Caddesi sakinleri, kitaplığından eksik etmediği Stefan Zweig kitaplarıyla mı burjuva sınıfına dahil olmuş oluyorlar. O zaman bütün bir uygulama burjuva kültürünün göbeğine doğmuşuz adeta!
Söz konusu kitap olduğu zaman nitelik nicelikten daha önemlidir ve Dostoyevski'nin bütün eserlerini okumak kısır bir döngü içerisinde zaman kaybından başka bir şey değildir.
Benim açımdan kültürel kazanım, Dostoyevski'nin suç ve ceza arasında kurmaya çalıştığı ahlaki dengenin Michel Foucault'nun panoptikon toplum kuramı çerçevesinde toplumsal otokontrol ile ilişkisini anlayabilme yeteneğidir. Bu ilişkiyi kurabilme yeteneğim varsa kültürlü olmuş olurum, Dostoyevski'nin bütün eserlerini okudum diye değil.
Hades yorumladı.
“İstemeden varım ve istemeden öleceğim. olduğum şeyle olmadığım şey arasında, hayal ettiğim şeyle hayatın beni yaptığı şey arasında bir boşluğum.”
Olmak ve olmamak arasındaki boşluğu anlarım da hayal ettiğim şeyle olduğum şey arasındaki boşluğu anlayamıyorum bir süredir. İnsan bütün kararlarında özgürdür, aslında. Bu yüzden hayal ettiğimiz şeyle olduğumuz şey arasında sandığımız gibi bir boşluk yoktur belki de. İnsanın, hayalleri doğrultusunda kararlar almayıp bütün suçu varoluşa yüklemesi aşırı konformist geliyor bana artık.
Hades bir yorumu yanıtladı.
Gerçekten önemli olan tek bir felsefe sorunu vardır: intihar. Yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna cevap vermektir.
Albert Camus Düşüncesinde Başkaldıran Özne
Merhaba;
“Yaşam yaşanmaya değer mi değmez mi?”
Bence soru yanlış seçilmiş. Buna illa Kİ birileri hayır diyecektir. Üstelik dışımızdaki ve bizi kuşatan büyük bir olgunun (YAŞAM) değerini belirleyip kontrol edebilmemiz insan olarak neredeyse imkansızdır.
Yeni bir soru üretecek olsam:
“Yaşamla, yaşamımla baş edebilir miyim, intihar etmeden onu sonuna kadar yaşayabilir miyim? Nasıl? Niçin? 🤔 Diye düşündüm, düşünüyorum.
Vs.
İYİ okumalar dilerim. 📖
Camus, ilk sorudan yola çıkarak ikinci soruya cevap arıyor ve kısmen de olsa bir cevap buluyor: yaşamın absürtlüğüne rağmen ölüme karşı yaşam başkaldırısı.. Bu nedenle Camus, yaşama bağlı olmayı en değerli eylem sayar.
1 sonraki yanıtı göster
