Ah bu ben de biraz saplantıdır. Samuel Beckett okurken kazandığım bir alışkanlık işte. Ara sıra dilimi tutup başkalarını dinlemeyi kendi kendime hatırlatmak için ağzıma bir çakıl taşı atarım. Onlarca yıl özel bir okulda ögretmenlik yaptım ve etrafta bu kadar çok genç varken doğaçlama nutuklar atma dürtüm çok kuvvetli.
Sayfa 123
"İnsanların seni seviyorum demeleri öyle bayağı ki. Bu bir hormon taşkınlığına isim takmaktan ve içine bir tutam sadakat katmaktan başka bir şey değil. Öyle demekten oldum olası hoşlanmadım. Benim dediğim şu: Şimdi ve sonuna kadar birlikteyiz. Sen mutlu olmam için gereken her şeye sahipsin. Bana her şeyin yolunda gittiğini hissettiriyorsun."
Yine de çok şey gördü. Gördükleri belki diğer herkesinkinden çok daha fazlaydı, çünkü hiç paniklemedi. Başkalarının isteriye kapıldığı anlarda daha da sakinleşmesi, ötekilerin olup bitenleri görmeye dayanamadıkları zamanlarda alışkanlık icabı en dikkatli ve ihtiyatlı haline bürünmesi Harper'ın doğasının ilginç bir yönüydü.
Sayfa 535Kitabı okudu
Belki birlikte biraz daha zaman geçirebilseydik bana ağlamayı öğretebilirdi. Belki biraz daha birlikte olabilseydik sağlıklı gözyaşları akıtarak içimdeki iltihaplı kısımları temizleyebilirdim.
Sayfa 415Kitabı okudu
