Kendimiz olabilme mücadelesi önce ve asıl içimizde başlar.
.
Hayatlarımız ancak geçmişe bakıldığında yorumlanabilir, ancak günden güne körü körüne yaşanmalıdır. Ne aptallık, insanlık durumu!..
.
.
.
.
'Sensiz yaşayamam' diyoruz, yani 'senin hayatın bana hayat veriyor, aksi takdirde boş bir kap, isimsizim.
.
.
.
.
Zamanın tuhaflığı. Sonunu göremediğiniz, başlangıcını unuttuğunuz bir tünel gibi sonsuz gibi görünen geçişinde değil, sonlu bir şeyin geçip gittiğini ve geri dönülemez olduğunu aniden fark etmenizde.
.
.
.
.
Ağır çekimde bir acıyla sona eren bu kadar kalabalık, karışık mutlulukları özetleyecek kelimeler nelerdir?
.
.
.
Yaratıcı sanatçıların en büyük verimli çalıştıkları zamanları, dünyayı sırt döndükleri zamana bağlayan yaygın bir yanlış algı vardır. Yazar Joyce Carol Oates, 1972 tarihli “Yalnız Sanatçı Miti” başlıklı denemesinde, bu algıyı ele almıştır: “Sanatçının toplum genelinden yalıtık yaşadığı düşüncesi bir mittir… Sanatçı, son derece normal ve toplumsal yaşama da sahip bir birey olduğu halde, romantik gelenek onu trajik ölçüde acayip bir kişilik olarak ele alma eğilimindedir.”
Sayfa 29Kitabı okudu
Ya koleksiyon, bir yalanla başlamışsa :P
Temasın önemini gösteren örnekler arasından en sevdiğim ise yazar Jonathan Safran Foer'in boş sayfa koleksiyonudur. Foer koleksiyonuna, Isaac Bashevis Singer'ın eşyalarının arşivlenmesine yardımcı olan bir arkadaşının, Singer'ın kullanılmamış daktilo kağıdı destesinin en üst yaprağını kendisine göndermesiyle başlar. Foer, başka yazarlarla temasa geçerek, kullanacakları kağıtlardan en üstte olanı kendisine göndermelerini rica eder. Richard Powers, Susan Sontag, Paul Auster, David Foster Wallace, Zadie Smith, John Updike, Joyce Carol Oates ve daha birçok yazardan kağıtlar alır. Hatta Freud'un masasında bulunan kağıt destesinin en üstündeki kağıdı kendisine vermesi için Londra'daki Freud Müzesinin müdürünü ikna etmeyi başarır. Bu durum, en sıradan şeylerin bile (boş kağıtlar gibi!), onların geçmişlerini bilen kişiler için ne kadar değerli hale gelebileceklerinin kanıtıdır.
Sayfa 104
"Kendi eleştirmeniniz veya editörünüz olun. Sempatik, cana yakın ama aynı zamanda acımasız bir editör..."
- Joyce Carol Oates
Sayfa 161 - Destek Yayınları, Joyce Carol Oates
Bu durumu fazlasıyla yaşıyorum...
"Başlangıç cümlesi ancak ve ancak son cümle yazıldıktan sonra yazılabilir. İlk taslaklar cehennem; nihai taslaklar cennet gibidir."
- Joyce Carol Oates
Sayfa 151 - Destek Yayınları, Joyce Carol Oates