Hayalimizde o kadar büyüttüğümüz, düşlerimizde en berrak yeri verdiğimiz, kalbimizin en mukaddes yerine layık gördüğümüz, hayatımızda bir dönüm noktası telakki ettiğimiz, onsuz yaşamı bir zehir olarak kabul ettiğimiz insanın "o insan" olmadığını da buruk bir şekilde kabullendik..
Kabullendik,
Ölüyorduk.
Bestegül, YYYUKitabı okudu
Kendini gerçek kılmak isterken tükenen, gerçekliğin pürtük pürtük zeminine tutunmaya çalışırken taşlaşan düşler, düşlerimiz... Hep, sürekli, peş peşe hayal kırıklığına uğradığımız için mi, hayallerimizi hepten kaybettik, kendimizi böylece, bir hayal yoksulu olarak kabullendik?
Sayfa 90Kitabı okudu
Kabullendik ama güzel şeyler de olsun artık..
“Selin akıp gitmesini kabullenmek gerekiyordu.”
Sayfa 45Kitabı okudu
