"Sen
Promete'nin çığlıklarını
Kaba kıyım tütün gibi piposuna dolduran adam
Kabil değil unutmam seni"
Mektup hep dağları, tepeleri aşıp kilometrelerce yol katedecek değil ya. Kimi zaman böyle uzatılıp da verilir. Orhan
Kemal hayranlık duyduğu Nâzim'ın Çankırı Cezaevi'nden kendi bulunduğu Bursa Cezaevi'ne gönderileceğini duyunca
sevinçten çılgına döner ve sonrasında üç buçuk sene, aynı koğuşta kadim bir dostluk başlar. Kemal, veda edeceği gün can dostu, akıl hocası Nâzım'a, onun için yazdığı bu şiiri verir. Tanıştıklarında "Sen düzyazı adamısın, şiire bulaşma" diye ona nasihat eden Nâzım da, dostunun kendisi için yazdığı şiiri okuyunca ağlayarak boynuna sarılır.