Altınlarını cam karşılığı dağıtan Kızılderiliyi hiçbir zaman gülünç bulmadım. Cam, altından çok daha asil. İsrail peygamberlerinden beri lanetlenmiş bir maden, altın. Adı, tarihin bütün cinayetlerine karışmış. Pıhtılaşmış kan, insan kanı. Cam güzel, çünkü kirli bir mazisi yok. Cam güzel, çünkü kalbi var, kırılıverir.
Sayfa 296Kitabı okudu
Kalbi, beyni, yılları, anıları muhtelif yerlere dağılmıştı. "Bunca yıl sonra, bunca yıl sonra..." diye kendi kendine söylendi.
Cinius Yayınları
“Kalbi kırık bir zombi gibi oradan oraya sürükleniyordum”
KARGA KAHVALTISI
"Kalbi hızlı hızlı atıyor,nefesi kesiliyor gibi oluyordu.Bir an önce buradan gitmeliydi.O yüzden daha yavaş hareketlerle kalkmaya çalışırken gözünü de o şeyden ayırmıyordu. İskelet bir kadına ait olmalıydı. Boynunda beyaz,kocaman inci bir kolye vardı. Parmaklarında da yüzükler...Keçeleşmiş olmasına rağmen omuzlarından aşağı dökülen saçları...Üzerinde kırmızı olduğu anlaşılan, delik deşik olmuş bir elbise vardı, ayağının birinde de siyah ökçeli bir pabuç duruyordu hala.
KARGA KAHVALTISI adlı kitabımdan 🤗
•Halil Cibran'a: 'bunca dert canını
yakmıyor mu?
diye sorduklarında şöyle demişti:
"İnsanın iki kalbi vardır,
biri kanar, öbürü tahammül eder.."
"Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme istediğini bile söndüren bir şeydi."
Sayfa 169Kitabı okudu
Kalbinin ağlaması
...."Agu, Aya’nın anlattıklarını dinlerken kalbinin acıdığını
hissetmiş. Belki de kalbi ağlıyormuş şu an. Evet, evet,
kesinlikle şu an kalbi hıçkıra hıçkıra ağlıyor ve kendisi dahil
hiç kimse onu görmüyormuş. Agu o an kendine hayret
etmiş. “Kalbinin ağladığını hayal ettiği için.” Ne olmuştu
ona böyle? Birkaç saniye içinde aklından neler
geçirip, neler de hayal etmişti?".....
sayfa 123, ikinci paragraf
Sayfa 123 - Yazar Ak HanKitabı okudu
ben ki; kalbi hep kalabalık çarşılara
çıkan kavmin uzak ve tenha yeriyim.
Sayfa 19Kitabı okudu
Yüzü dost,
özü düşmandan usandım.
Dili mü'min,
kalbi şeytandan usandım.
Dostum; herkesin kahrı çekilir amma,
Ben, vicdansız insandan usandım!