yine rüyada bir ayrılık senfonisi yer edinir kalbine.
benzer hisler, ne yapabileceğini bilememeler, eli kolu bağlı oturmak ve sadece beklemek.
bir ayrılık gördüğümde dahi kalbime bir bıçak yarası girer. uzaklığın acısını, sevdiğini kaybetmenin acısını bir yaşayan bilir. sevdiğini sonlu dünyaya kaybetmek acı gelir. belki de o yüzdendir onları diğer dünyaya bırakmamız, sonsuz bir ömürle uzun süre bakışmamız.
Geçmişim bıçak gibi boğazıma saplanmaya başlamıştı. Boğazımda oluşan düğüm canımı yakıyordu. Hep mi böyle olacaktı? Geçmişin acısı bu hassas kalbime hep mi bu acıyı hissettirecekti? Geçer miydi bu acı bir gün. Kendiliğinden geçeceğini düşünmeyi çoktan bırakmıştım. Belki bir gün yaralarımı üfleyip üstlerine yama yapabilecek bir prens çıkacaktı karşıma. Acılarını dindirecek onlar yerine güzel anılara getirecek olan Prensini bekliyordu küçük kız. Uyanmak için öpülmeyi bekleyen pamuk prenses gibi çaresizce bekliyordu..
Sen yine de gel gir kalbime gönlünce, göğsüme koymadığın başın dara düşünce..
Sayfa 88Kitabı okudu
