Göklerin en karanlık diplerinden
Camların en keskin parçaları
Yağıyor;
Yansıtıyor pürüzsüz yüzeyleri
Bir bir düşerken
Kan en vabsi tonunu
Yalvaran çığlıkları, ağlayan suratları ve solgun rubları.
Tenlerin en masum dokusunu,
Vahsi bir memnuniyetle
Kesiyor;
Ölimle işbirliği yapan eller hiç bu kadar çok olmamştı.
İnsanlık bir utanç lekesi sürüyor,
Öldürüyor;
Taribin temiz sayfalarına.
Zarlar biç bu kadar bızlı atılmamıştı
Kaplyorlar şimdi yıldızsız geceyi, süizülen kanı içinde..
Görüyor musun?
Çağların en gelişmişinde,
Însanlık ölüyor.
Kristallerden bir gece yaratyor.
Hiçbir ölim asla yeterli olamaz.
Çünkü biliyorsun,
Biz lanetliyiz.
Sayfa 169Kitabı okudu
18.Bir de gömleğinin üzerinde sahte bir kan (lekesi) getirdiler.(Yakub:)'' Hayır!" Dedi.Nefisleriniz sizi aldatıp (böyle kötü) bir işe sürükledi. Artık(bana düşen umutla) güzel bir sabırdır.
— "Şu duvarda kan lekesi var!"
...
— "Aman, ne korkunç!"
— "Alışırsın, yavrum. Başlangıçta beni de geceleri kâbuslar basardı ama, şimdi aklıma bile geldiği yok."
Sayfa 129 - Güven Basım ve Yayınevi, Üçüncü Baskı: İstanbul, 1972Kitabı okuyor
Büyük aynanın çerçevesini siyaha boyamıştın -
Sonra da kalpler çizmiştin siyahın üstüne.
Ve eski siyah Singer dikiş makinenin üstünde
Kalpler.
Siyah üstüne yoğun kırmızı, küçük lambalar gibi.
Bir kalp -
Siyahın üstünde yoğun kırmızı, bir kan lekesi gibi.
iştedir yalanı seyreltiyor uykusuzluklar
aklımın köşesinden atlılar geçiyor
değil mi ki beni şımartan gökyüzüdür
ve ben o tanyerlerinin sulbünden gelmekteyim
hiç bir dostumu kalebent saymam parmaklıkların ardında
kan değildir dostlarımın çakrışına bulaşan
kan değil,mürekkep lekesi ben bilirim
çünkü birgün gerçekten kan aktığında
ölüm çiçeklerin yırtıcı dülgerliği sanılacaktır
karaysam şimdi öfkenin payı vardır karanlığımda
aşktandır titrediğim eğer ki titriyorsam
sözlerim öcalan ağza misvak,iyice anlaşılsın
bu dağlanmış toprağa süzülen ayaklarımdan
keşke kan olsa
o zaman
senin çardağına çıkarken
karıştırırken şarapla kendimi sana
varsın gün geçtikçe herşeyde biraz kahır
biraz bakır çalığı olsun lokmamızda
bana soru sor artık
beni kurtarma,konuştur
beni yaz geceleri patlayan sağnaklara bağışla.
Hazreti Osman
Resul-ü Ekrem (s.a.v)'in sırdaşı olan Huzeyfe (r.a) hazretlerinden sorduğu en büyük fitne budur. Hazreti Huzeyfe'nin rivayetine göre Hazreti Osman'ın kanı Mushaf üzerine dökülmekle fitne kapısı açılmış değil, ondan sonra kapanmayacak surette kırılmıştır. Ondan sonra İslam milletinde fitneler eksik olmadı. O kan dinmedi. Mushaf-ı Osman üzerine dökülen kan lekesi silinmedi.
Sayfa 236Kitabı okudu
