Bak, anılar el olmuş her biri bir yerde
Ölüyoruz bir köşede, yaraları sarmadan
Bak, bir yanımız yangında
Bir yanımız soygunda
Kendimizi kandırdık, ölüyoruz bir köşede 🚬🌙
Dialog
Dialog
Nasıl net gözlem yapa biliriz?
Olanları bir birinden nasıl ayıra biliriz?
Doğru,yanlış nasıl kolay anlarız?
Nasıl nura ulaşıb yalnışdan arınırız?
Derler insan çözülmez kutu bağlı.
Açılmaz bu kutunun hiç bir zaman sırları.
Apansız bir ayrılıktı bizimki;
Radyoların gıcırtısında
Hastanelerin ilaç kokusunda
Ve yalnızlığın amansız
Çaresizliğinde
Silahlarla, kurşunlarla
Bombalarla ve mezar soğuklarıyla
Beynimizi, zihnimizi saran;
Sırılsıklam yağmurlar gibi
Kefen içerisinde, son defa öpülecek
Alın gibiydi, ayrılığımız...
Öylesine, öylesine çaresizdik
Kendi kendimizi kandırdık yıllarca
Ah, bu zindan, ah bu zindan
Harap etti bizleri,
Soyunduk etimizden
Soyunduk biricik ruhumuzdan!
Z.a
Acıyla Tamamlanmak!
Bir yüreğin çarpıntısı kanatlandı ruhumda, sevmenin güven veren tarafı ışık oldu bu garip yalnızlığıma. İçimde aradığım yolu buldum, kalbimde ıssız kalan orman, yeşillendi bir anda. Uzun bir trenin yolcusuydum bir zamanlar şimdi ise yerini bulmuş biriyim. Kayıp sandığım günler, acı sandığım hâyal kırıklıkları meğerse bir köprüymüş gerçeğe ulaşmamı
Aslında hepimiz niyetimiz çok sâfi olmadığı halde, kim bilir kaç kez ihlâsla davrandığımızı düşünerek kendimizi kandırdık!
Sayfa 225Kitabı okuyor
Kendimizi kandırdık; ince kağıt, zamk ve çıtıdan yapılma bir oyıncağın aramızdaki derin uçurumu kapatabileceği aldatmacasına göz yumduk.
Sence ilk adımı hangimiz attı?
Her yer toz dumandı, zaman göz ardı
Kandırdık kendimizi, zaten olmazdı
Belki bir oyundu ama canımız yandı
Bir an dayanamam
Bu dünyaya yaranamam
"Gitme, sonum olur", diyen dilin
Kalbin yalan, vedan yalan
Bana aşktan söz etme n'olur
Senin sevdan, dünyan yalan
kendini kandıranlara...
Bak, anılar el olmuş her biri bir yerde
Ölüyoruz bir köşede, yaraları sarmadan
Bak, bir yanımız yangında
Bir yanımız soygunda
Kendimizi kandırdık,
ölüyoruz bir köşede