Bazı dumanaltı rüyalarda yürüyebilirsiniz siz de,
Onu içine fırlattığımız vagonun ardından,
Ve izleyebilseydiniz dönüp duran beyaz gözlerini yüzünde,
Asılmış suratını, sanki günahlarından bıkmış bir şeytan gibi,
Duyabilseydiniz, her darbesinde oluk oluk kanın,
Gazla zehirlenmiş, ciğerlerinden akışını,
Kanser gibi müstehcen, gevişi kadar acı,
Masum dillerdeki hakir, dermansız yaraları,
Dostum, bunca keyifle söyleyemezdiniz,
Umutsuz bir zafere heves eden çocuklara,
Bu eski yalanı: "Vatan için ölmek tatlı ve şereflidir."
(Dulce et decorum est Pro Patria mori)
WILFRED OWEN
Toplum zıvanadan çıkmış.Cinayet cinayeti kovalıyor.Akıl susmuş ve mefhumlar cehennem!Bir raks içinde tepinip duruyor.Sloganlar yönetiyor insanları.İdeolojiler yol gösteren birer harita değil,idrâke giydirilen deli gömlekleri.Aydın dilini yutmuş;namlular konuşuyor.Bir kıyametin arifesinde miyiz acaba?Dünyayı şeytan mı yönetiyor?Düzeni büyücüler mi bozdu?Bu kördüğümü çözecek iskender nerde?Tarihlerin tanımadığı bir tahrip cinneti karşısındayız.Sosyal bir kuduz veya kanser. 
Bir Facianın Hikayesi 
Cemil Meriç
Dulce et Decorum est Pro Patrio Mori
If in some smothering dreams you too could pace
Behind the wagon that we flung him in,
And watch the white eyes writhing in his face,
His hanging face, like a devil’s sick of sin;
If you could hear, at every jolt, the blood
Come gargling from the froth-corrupted lungs,
Obscene as cancer, bitter as the cud
Of vile, incurable sores on
Sayfa 9 - 1. baskı - Mayıs 2014