Kant.
İradenin ahlâk yasasına tam bir şekilde uyması, kutsallıktır, yani duyu dünyasında hiçbir rasyonel varlığın hiçbir zaman varamayacağı bir mükemmelliktir. Fakat, pratik açıdan ihtiyaç duyulduğundan, sadece bu tam uygunluğa doğru sonsuz bir gelişme içinde bulunabilir.... Bununla birlikte, söz konusu sonsuz gelişme, sadece aynı rasyonel varlığın sonsuza kadar dayanan varlığı ve kişiliği önvarsayımı altında mümkündür; buna ruhun ölümsüzlüğü denir. Dolayısıyla en üst düzeyde iyilik, pratikte sadece ruhun ölümsüzlüğü varsayımıyla mümkündür ve ahlâk yasasına ayrılmaz biçimde bağlı olan ruhun ölümsüzlüğü de bir saf pratik akıl postülatıdır.
Zararlı inançlar:
1- Ne yaparsan yap, sana suçluluk yükleyen inançlar (Örn: Kant'ın arzuları ve insan doğasını ahlaka bir engel sayan ödev etiği).
2- Ne yaparsan yap, sana suçluyu dışarıda aramanı tembihleyen inançlar (Buna örnek vermeye gerek yok sanırım).
Etik Lacan'ın, Kant'a ve genel bir ahlak anlayışına karşı psikanaliz; etiğini tartışırken benimsediği anlamda ele alınmalıdır. Etik diye bir şey yoktur. Sadece bir şeyin etiği (siyasetin, aşkın, bilimin, sanatın etiği) vardır
Etik Lacan'ın, Kant'a ve genel bir ahlak anlayışına karşı psikanaliz; etiğini tartışırken benimsediği anlamda ele alınmalıdır. Etik diye bir şey yoktur. Sadece bir şeyin etiği (siyasetin, aşkın, bilimin, sanatın etiği) vardır
Kant'ın etiği önemlidir; çünkü faydacılık karşıtıdır, a prioridir ve "soylu" denilen bir etiktir.
Kant'ın dediğine göre, kardeşinize onu sevdiğiniz için kibar davranıyorsanız, ahlaki bir meziyetiniz yoktur; bir edim, ahlak yasası emrettiği için yerine getirilince ahlaki bir meziyete sahip olur.
