arez
@kara_balik
DÎNÊ ÇOLÊ
Doğanın ruhunu, mantığını, dilini anlamaya yeni başlıyoruz. Bitkilerin 'iç dünyası'yla aramızda yetmiş yedi mühür var henüz.
YA CANLI BİTKİLER, YA DA ÖLÜ GEZEGENLER
Yapı ustası Solnes
her türlü çağrılmanın olağan şekli
ankara
taşın rahmi
261 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
bu topraklarda
tanrı ve tanrıça hayalleri kurulurdu bir zamanlar
şimdiyse hiç hayal yaratmıyor
bir kuru çöl ve çorak ülke
bir ruhsuzluk yağıyor
bir ruhsuzluk ki,
ilham veremiyor,
şiir yaratamıyor,
aşkı geliştiremiyor.
yitik bir ülke…
ali fırat
Hiç olgunlaşamadım. Yüzüm ve vücudum yaşlandı. Anılar ve tecrübeler edindim ama içimde, henüz doğmamıştım bile.”
| Autumn Sonata, Ingmar Bergman (1978)
Okur Takip Önerileri
Camiye, kiliseye, sonra da sinagoga giden Bektaşiye sordu Kindar: "Hayrola, Allah'ı mı arıyorsun?"
"Hayır" dedi Bektaşi: "İnsanı arıyorum!"
Ayet
fesleğen kokuyor gece
ah
ne güzel avuçların şimdi
gözlerin hangi efsuni ayete bağdaş kurmuş
ahh
gözlerin ne güzel şimdi
ev bû çend helbest
ez bi ta û derzî dikim
ji kederên kavil
ji sibehên tevizî
ji janên dengbêjî
de were lê
birîn kûra min
avcılıktan devlete
İktidar bulaşıcı bir hastalığa benzetilerek de daha iyi anlaşılabilir. Yani iktidar bulaşıcıdır.
Başlangıçta ‘güçlü ve kurnaz adam’ın tek başına önce av hayvanları, sonra birikimli ana kadınlar
üzerinden yürüttüğü bu toplumsal hastalık; önce hiyerarşik ataerkil düzende rahip (anlam sahibi
kişi) + yönetici (tecrübesiyle toplumu idare eden) + askeri komutan (gücü tekelinde tutan)
üçlüsünce kurumsallaştırıldı. Sınıf ve kent inşasıyla devletleştirildi. Fakat şunu hemen belirtelim ki, devlet iktidarının kurulmasıyla güçlü ve kurnaz adamların hiyerarşik ataerkil düzeninin ortadan kalktığı sanılmasın.
avcılık kültürü
Avcılık kültürünün ilkesi, diğer canlılara karşı tuzak ve komplodur. Hayvanlar, hatta bitkiler âleminde bile kökleri olan bir kültürdür bu.
Bu kökler aynı zamanda analitik zekânın da biyolojik kökleridir; insan toplumunda daha farklı olan bu avcılık kültürünün analitik zekânın gelişmesiyle birleşerek, sentezlenerek, toplumsal bünyede ve çevre ekolojisinde erkenden bir katman, hiyerarşi oluşturma yeteneğini veya gücünü kazanmasıdır. Felaket böyle başlamıştır. Cennet-cehennem ayrımı analitik zekânın toplumsal hiyerarşi kurma gücüyle el ele gider. Hiyerarşik toplumda bir avuç ‘güçlü erkek adam’ toplumun üstünde kurulup cennetsel yaşam tahayyülüne yol açarken, alttaki toplum için gittikçe derinleşen, nedeni ve çıkışı
anlaşılamayan cehennemin yolu açılır
Ali İsmail
umudun
inancın kaf dağı timsali
hangi akbaba varabilir ki ruhunun kutsiyetine
dağların var
bir de sonsuz maviliklerle gökkubelerin
çanlar
ezanlar
havra çığlıkları değil
isyanın
var olmanın güzelliği sarmış on dokuzunu
Bana delik deşik bir yürekle
Pası küfü, çürümeyi söyle.
Yangın yerlerinin katran gözyaşlarını,
Bana göçüğün kırık kemiklerini,
Sancısını suyun, rüzgârın yırtık yerini
Ve bunlardan payına düşeni söyle.
Metin Altıok
pisişe ve doğa
Henüz Jung’un nevroz konusunda getirdiği açıklamanın daha ötesine geçebildiğimizi düşünmüyorum. Hatta onun dikkat çektiği tehlikeyi de henüz anlayabildiğimizi sanmıyorum. Eğer anlayabilmiş olsaydık psikolojik danışmanlık odalarında insanları sadece normalleştirmeye ve topluma adapte etmeye çalışmak yerine insanların psişenin yapısını öğrenmeleri için onları teşvik etmeye (eğitmeye) ve bireyleşmelerini desteklemeye çalışıyor olurduk. Bunu yapabilmek de psişe bilimcileri ve araştırmacıları olarak en başta bizlerin insan psişesini, haliyle de doğa bilimlerini, mit ve efsaneleri, insan bedeninin inceliklerini ve işleyişini, sadece insanlık tarihini değil, tarih boyunca doğanın gelişimini bütünlüklü şekilde öğrenmemizi gerektirir; sadece istatistik verilerle değil, psişenin sunduğu “biricik” sembolleri okuyabilmeyi ve en önemlisi de kendi bilinçdışımızla derinlikli şekilde yüzleşebilmiş olmayı gerektirir.
Didem Çivici