Güüüüü naaay dıııın
HIDIRELLEZ NEDİR?
Hıdrellez, bütün Türk dünyasında bilinen mevsimlik bayramlarımızdan biridir. Ruz-ı Hızır (Hızır günü) olarak adlandırılan hıdrellez günü, Hızır ve İlyas Peygamber’in yeryüzünde buluştukları gün olması nedeniyle kutlanmaktadır. Hızır ve İlyas sözcükleri birleşerek halk ağzında hıdrellez şeklini almıştır. Hıdrellez günü,
Dün ailecek sahile giderken mahalle de gördüm. Bu zamana kadar gelip geçen hiç bir parti göstermelik dışında kasabamıza bir çivi bile çakmamıştır faso ev dikmek haricinde. Sokağımızın ötesinde TKP'nin semtevi, mahallemizin sahile inen cadde ile kesiştiği yolun karşısına da MHP Seçmen Kayıt Ofisi açmışlar. Bizim kasaba uzaktan bakınca Emirgan gibi gözüküyor herhalde. Emirgan ama hizmet edilmeyen Emirgan.
Evet, kabuğuma çekilmiş yaşıyorum belki. En iyi dostlarım kitaplar. Artık insanlara fazla inancım kalmadı, belki tabiata...
Nuri Bilge Ceylan / Kasaba (1997)
Belki olur, belki olmaz hiçbiri...
Tuba gül Yüzlü güzel....
T_uba gül yüzlü, boncuk gözlü güzel sana merhaba
U_ğur, sans, sevgi dolsun dünyan adın da nur'lu 'Elifba'
B_ütün kalbinde ne dileğin hayalin varsa gerçek olsun Tuba
A_rtık gül neşelen , gez dolaş şehirleri, köy, kasaba oba....
Mayıs 
Hanife Çıta
Dışlananlar ( roman -sayfa-1)
Arabaları infilak etmeden önce, kütüphaneci karı koca Mary ve Jason raflara distopya kitaplarını dizerlerken aralarında üzücü bir konuşma geçer...
_ Bizi hiç sevmiyorlar öldürecekler!
_ Mary tatlım son zamanlarda bunu ben de hissettim ...tuhaf bir kasaba!
_ Gidelim buradan!
_ Görev süremiz Nisan'da bitiyor karıcığım ...
_ Haklısın ... 1984' ü üst rafa koyalım diyorum ne dersin?
_ olur canım....
Mayıs Hanife Çıta
UĞUR ASLAN: Muz hiç bilmediğimiz bir şeydi!
Hatay’ın Reyhanlı ilçesi, Melekli Köyü’nde doğdum. Babam kâhyaydı ve bir ağanın yanında çalışıyordu. Ben 9 çocuklu bir ailenin en küçük çocuğuydum. Evdekilerle aramda yaş farkı fazlaydı. Mesela en büyük abimle aramda 30 yaş vardı. Öyle olunca abilerim ve ablalarım çiftlikten erken ayrıldı, evlenip kendi
Al herşeyini yanına
Yüreğine
Benden ne ateş olur ne soba
Söz veremem yarına
Bana senden ne köy olur nede kasaba
Gözüme ilişti bizim kasaba da cilt kremi kim kullanıyor? Reklam panosu asmışlar. Gerçi kasabayı psikiyatri gibi kullanan zenginler var onlar için olabilir.
-Dinle Paro –61-
-Vakit hayalleri çağrıştıran bir bollukta-
Bazen hapishaneden dışarı, ellerimi kollarımı sallayarak çıktığımı düşünüyorum... asfaltın sıcakta kaynayan zehri, suratıma hatlarımdan ‘defol’ dercesine vuruyor. Yürüdüğüm yerde çiçekler soluyor, böcekler kaçışıyor... zavallı halime her bakan, düzgün duruşuma rağmen beni aşağılıyor, umursamıyor ya da görmezden geliyor... taş ve toprak, içine hapsetmek için o anı gözlüyor; sertlik ve nefret, sokaklarda kol geziyor! Oysa yürüdüğüm yer, onlarca insanın yaşadığı ufacık bir kasaba! Titriyor ve korkuyorum yaptıklarımdan, soruyorum kendime; hatlarıyla tüm hayat nefret ediyor senden, ne için özgürlüğü arıyorsun, korkak mahkûm!.. Biraz sonra irkiliyorum... seviniyorum, zindanın çıplak pas kokusunda, soğuklara sarılışımı. Ben buyum, ben bir mahkûmum, ben hiçbir işe yaramayan zavallının biriyim; işte hayatım!