Dışıyla gençti, ama içiyle öyle miydi ya? Yaşıtlarının ruhlarında kopan kavak yelleri kendi ruhunda aylar öncesinde, birdenbire, tek kurşunla dinmişti.
•
Ölebilirim genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavak yelleri esiyorken başımda,
Sevgilim
Seni bir akşam üstü düşündürebilirim.
İstikbal bizimdi ışıklar yanınca renk renk ipek elbiseleri, renk renk çehreleri ıslak çıkartma resimleri gibi birdenbire bütün parlaklığıyla meydana çıkmış bütün bu kadınlar ve kızlar bizimdi, yapraklar arasına karışmış bu ışıklar altında bizim için sararıp kızaran birtakım meyvalardı; ergeç kucaklarımıza dökülmemelerine imkan var mıydı?
... ahlakımızı temizliyoruz diye içimizdeki müzahrefatı bir perde arkasına saklıyoruz, bir kaza neticesinde bu perde yırtıldı mı hepsi olduğu gibi ortaya dökülüyor: en çok bastırılmış olanlar en ufunetlileri olmak üzere...
Kime ne demeli? İnsanlık!