Ortaya koyduğun ne kadar değerliyse, oyunun tadı o kadar fazla oluyor ama sona yaklaştığında, kartları açmaya korkuyorsun çünkü kaybedecek çok şeyin var.
Ama ortaya koyduğunun senin için hiçbir anlamı yoksa, değersizse hayatın kendi gözünde, oyun çok tatsız oluyor. Bir an önce bitirip gitmek istiyorsun ama iş kartları açmaya geldiğinde, etrafına bakıyorsun ve herkesin kazancının senden yüksek olmasını kaldıramıyorsun. Evet, belki de kayıpları da daha fazla olacak ama zaten olayda orada, sen de tıpkı onlar gibi risk almak istiyorsun. Sen de yaşadığını hissetmek istiyorsun. Bir tur daha oynamak istiyorsun belki de. Bir umut arıyorsun. Bu yüzden sen, hayata diğerlerinden daha sıkı tutunuyorsun.
20'
...Öylesine işte2...
Kadın; sakladı gözyaşlarını , gülümseyince herkes mutlu sandı. Kimse görmedi içindeki çığlıkları, haykırışları. Kimse duymadı yalvarışlarını...
Çok gülüyor, o mutlu dediler.
Hiçbiri bilmiyordu, en güzel gülüşlerde saklıdır derin acılar...
Oysa küçük kadının gözlerine çok şey yansırdı, hani gözler çok şey anlatırdı, hani dilin söyleyemediklerini
"Ben’den zalim kimse yoktur!'
Çağımızın hastalıkları: ‘Ben’, ‘Benim için’, ‘Bana’, ‘Benden’, ‘Benimle’, ‘Bensiz’ ve yine ‘Ben’…
Şark vilayetlerinin birinde üç dönem belediyelerde hizmet yapmış biri dördüncü dönem için: “Bu sefer seni aday yapmayalım, yaşın da var, artık sen dinlen.” teklifini ilk önce: “o zaman oğlumu halef olarak aday gösteriniz” diyerek önce bu teklifi