Merve
@kaye
“Dünyaya bir kadın eli değse Zeyna!
Şöyle ağır bir halı gibi çırpılsa
Tozlar havalansa” #didemmadak
Öğrenci
14 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Düşünüp kararlaştırmaya niyet ettiğimiz şeylere küçük bir kelimeyle bile dokunmadık.
Sayfa 135
Bu gecenin hadiseleri, onlara hatıralarımla bile dokunmaktan ürkecek kadar kıymetliydiler.Nasıl biraz evvel ağzımdan çıkacak küçük bir sesin o tasavvur edilmez saadet anının havasını bozacağından korktuysam, bu sefer de hayalimle yapacağım her kurcalamanın, bugün yaşadığım birkaç saatin harikulade vak’alarına ve bu vak’aların emsalsiz ahengine zarar vereceğinden çekiniyordum.
Sayfa 101
Okur Takip Önerileri
Anısına saygıyla...
İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil,kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir.
Hem de çok tuhaf
O zaman Paris’te kızın tavırlarının ardında özel bir kurnazlık yakalamaya meyletmiş olduğu gibi, şimdi de sanki bu Fenya’nın tipik özelliği ve imzasıymış gibi onda saf bir masumiyet görmeye meylediyordu.
Peki niçin? Niçin her iki durumda da kızın doğasını daracık bir kalıba sıkıştırıp, böylesine katı bir çerçevenin içine hapsetmeye kalkıştım,diye kendi kendine sordu.Kadınları salt insani zenginlikleri içinde kavramanın, hep cinsiyetleri açısından bakmaktan, hep yarı şematize ederek görmekten kaçınmanın bu kadar zor olması ne tuhaftı.
Merve tekrar paylaştı.
Çıkar için her türlü kötülüğü yapmaya yatkın bir ruha sahiptiler,sonra da kendilerini bağışlarlardı. İnsanın en büyük kepazeliği işte bu bağışlama duygusuydu. Kötülüklerin sürekli tekrar etmesinin nedeni de bu olabilirdi.Kendimizi hoş görmemiz, eninde sonunda inandırıcı bir gerekçe bulmamız. Olmadı, ben aciz bir kulum,her türlü kötülüğü yapabilir,suçu işleyebilirim, ama yaradanıma sığınır, kendimi bağışlatırım ucuzluğu.
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
1881-sonsuza kadar
Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ü saygı ve minnetle anıyoruz
Bir kitap okuyordun,dalgın...
İçinde insanlar seviyor,ya da ölüyorlardı.
Genç bir adamı öldürdüler romanda.
Korktun,bütün yininle ağlamaya başladın
O ölen ben değildim.
Sayfa 29
Bugün kalbimi eski bir plak gibi
Öyle çok tersine çevirdim ki:
Bazı şarkılar vardır
Cızırtılı bir yağmur gününü anlatır
Uzaklarda süren sarı yağmurluklu bir hayatı
Deniz bazen kendini kaldırımlara fırlatır
Günlerin adı, sürelerince yaşanılan olayların değerine göre değişebilir.Bugün, şimdilik “paltosunu ilk çıkardığı gün”dü, sonra “Güler’i ilk gördüğü gün” olacaktı.
‘İş avutur’ derdi babası.O böyle avuntu istemiyordu.Bir örnek yazılar yazmak, bir örnek dersler vermek, bir örnek çekiç sallamaktı onların iş dedikleri.Kornasını ötekilerden başka öttüren bir şoför, çekicini başka ahenkle sallayan bir demirci bile ikinci gün kendi kendini tekrarlıyordu.Yaşamanın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı.Çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu.Ne kolaydı onlara uymak!