İmam Ahmed bin Hanbel rahimehullah;
“İnsanın ilme olan ihtiyacı, yeme ve içmeye olan ihtiyacından daha fazladır.” (er rasul ve'l ilm)
diyerek, ilmin insan için asıl ihtiyaçlardan biri olduğunu anlatmaya çalışmıştır.
İbn Recep el hanbeli rahimehullah şöyle demektedir:
“La İlahe İllallah'ı söyleyip de ona şahadet etmekten maksat cehennemden kurtulmayı ve cennete girmeyi gerektiren bir sebep olmasıdır. Bu gereklilik ise söylenen sözün şartlarının hepsinin bir arada bulunması ve onu ortadan kaldıracak bir durumun olmaması halinde gerçekleşir. Tevhid kelimesini söyleyen kişide bu kelimenin şartlarından bir tanesi eksik olursa yahut da Tevhid kelimesini söyleyen kimse bu kelimeyi ortadan kaldıracak söz veya amelde bulunursa artık bu Tevhid kelimesi, söyleyenin cehennemden kurtulmasını ve cennete girmesini sağlamaz. Bu görüş Hasan ve Vehb bin Münnebbih'ten nakkedilmiştir. Bu konu hakkında söylenenlerin en güzeli ve en kuvvetlisi bu görüştür.”
Kelimetu'l İhlas, s.7
Eğer dua edilen zât Allah ise Tevhid, Allah'tan başkası ise şirk vardır.
Selef-i Salih'in yoluna uymalı, tevil, teşbih ve ta'til* den uzak durarak Allah'ın isim ve sıfatlarına olduğu gibi iman etmeliyiz.
*Allah'ın isim ve sıfatlarının manasını işlevsiz bırakmak.
İmam Malik rahimehullah'a “Rahman Arş'a istiva etti” (Taha, 5) ayetinde geçen “istiva” nın keyfiyeti hakkında soru sorulduğunda: “İstiva bilinen bir şeydir. Keyfiyeti ise meçhuldur. Ona iman etmek farz, hakkında soru sormak ise bid'attir.” şeklinde cevap vererek Allah'ın istiva ve geriye kalan bütün sıfatları hakkında (el, yüz vs.) takınmamız gereken tavrı bize öğretmiştir.
O’nun zikri nasıl, görmüyor musun? Lafzına bir baksana!
“La ilahe illallah" lafzı, yaratılmış hiçbir ölçüye sığmıyor! Bu şekilde, levhalar
üzerine ya da parşömen kağıtları üzerine, inanmış insanlarca yazılan
yazılar, bir ölçüye bir tartıya vurulsa, onların ağırlığına denk olabilecek
hiçbir şey olmayacaktır, çünkü bütün âlem bir kefeye, kelime-i tevhid
öbür kefeye konsa, kelime-i tevhid daha ağır gelir.
