-
Baskı Tarihi:1998
-
Sayfa Sayısı:184
-
ISBN:9757232443
-
Yayınevi:İnsan
-
Kitabın Türü:
Büyük Mutasavvıf İbn Arabi bu eserinde, adından da anlaşılacağı gibi ilahi aşk'dan bahsetmiştir. Eser, İbn Arabi'nin Futhuat-ı Mekkiye isimli 560 bölümlük kitabının 178. kısmıdır.
Aşk, sevgi, tasavvuf kültüründe çokça değinilmiş, önem verilmiş bir konudur. Öyle ki bazı mutasavvuflar aşk yaşamamış insanları talebeliğe kabul etmemiştir. Aşk sözcüğü Farsça "ışk" kelimesinden türemiş olup, tasavvufi literatürde gündelik kullanımın dışındaki anlamın üzerinde farklı şeylere işaret etmiştir.
İbn Arabi eserinde sevgiyi üç şekli ile tanımlamış ve açıklamıştır; ilahi sevgi, ruhani sevgi ve tabii sevgi. Beşeri sevgi olarak nitelenen insanların birbirlerine duydukları sevgi tanımlanırken, İbn Arabi'nin görüşleri çerçevesinde manevi bir yere koyulmuştur. Kitap ayrıca bu sevgi çeşitlerinin halleri, sevenlerin fiilleri, sevginin alametleri gibi konularda işin özü mahiyetinde bilgiler vermektedir. Bazı meşhur aşıklara ait menakıblara da yer verilmiştir. Eser oldukça kıymetli bilgiler içeren, okunduktan sonra dahi okuyucuyla bağını koparmayan bir kitaptır. Keyifli okumalar dilerim.
Üzerinde düşünülmesi gereken bir kitap,
Anladım ki bizim bildiğimiz, hissettiğimiz sevgi -aşk gölgenin de gölgesiymiş..seven sevilmek kaygısına düşmeden seviyor olmanın huzurunu bilmeliymş..
Hem seven sevdiğine benzermiş,biz vefa göstermeden,merhamet etmeden sevmiş sayılmayız,bencillik'diye bir şehir yok, gerçek sevginin ülkesinde..
Kitaptan 11 Alıntı
Kime aşık olduğunu, kimde ve nasıl aşık olduğunu, ayrıca aşkın ne olduğunu anlayamazsın.
İlahi Aşk, Muhiddin-i Arabi (Sayfa 27)
Her aşkın bir başı vardır, sonu yoktur tabi aşkın dışında.
Öyleyse, seni birisi sevdiği zaman bu sıfata en layık sensin demektir, çünkü seni seven sana kendisine efendilik etme hakkını vermekte ve kendi nefsini senin tahakkümüne, egemenliğine bırakmaktadır.
"Hiç kimse kendi Yaratıcısından başkasını sevmez. Fakat Zeyneb'in, Suad'ın, Hind'in ve Leylâ'nın sevgisiyle ya da bu dünya sevgisiyle ya da para ve makam hırsıyla ya da bu âlemde sevilen şeylerin sevgisiyle Allah gizlenmiştir."
Cahillik bir ölümdür; ilim ise diriliştir.
Ben öyle birine bağlandı ki aşkı yirmi hacca bedeldir
Öyle aşık oldum ki ona, kime aşık olduğumu bile bilemedim,
Gözlerim bakmadı yüzünün güzelliğine
Kulaklarım bir şey duymadı, dayanamadı sesine
Diri olan Tanrı katından bir şimşek görülünceye dek
Beni bir günlük nimete, yüz yıllık çileye boğdu.
Bil ki, insan sevgilisinden duyduğu sözün dışındaki sözlere sağır olduğu, sevgilisinin yüzünden başka gördüğü her türlü manzaraya karşı kör olduğu, sevgilisinin konuşmasının ve sevgilisinin sevdiği konuşmaların dışındaki konuşmalara ilgisiz kaldığı zaman, ancak aşk o insana hakim olur. O zaman kalbinin üzerine bir mühür koyar ve oraya sevgilisinin sevgisinden başka hiçbir şeyi sokmaz. Hayal hâzinesinin üzerine bir kilit vurur, bir sürgü sürer, böylece hayalinde sevgilisinin suretinden başkasını hayal etmez, hayalini meşgul edecek bir başka görüntünün öne çıkmasına ya da bir başka surelin oraya sokulmasına izin vermez. Tıpkı şairin şu sözünde olduğu gibi:“
Hayalin gözlerimde, sözlerin dilimdeTaht kutmuşsun kalbimde, neden kayboluyorsun öyleyse?"
Onunla duyar ve onun için duyar. Onunla görür ve onun için görür. Onunla konuşur ve onun için konuşur. Bizzat ben hayal gücüyle öyle etkilendim ki, aşkım, tıpkı Cebrail’in, Allah Resulü’ne —selat ve selâm üzerine olsun— somut olarak gözükmesi gibi, sevgilimin suretini gözlerimin önüne hissedilir biçimde getiriyordu ve ben ona bakmamaz- lık edemiyordum. O benimle konuşuyordu, ben de ona kulak verip .dinliyordum ve ne söylediğini anlıyordum. Günlerce en ufak bir şey yi- yemedim. Her ne zaman sofra önüme gelse, sevgilim sofranın ucuna geliyor, bana bakıyor ve bizzat kulaklarımla duyduğum sözler söylüyordu bana. “Beni seyrederken yeınek mi yiyeceksin?” diyordu bana. Bunun üzerine ben de yemek yemekten vaz geçiyordum ama açlık da duymuyordum. Ona öylesine sırılsıklam âşık olmuştum ki sonunda ona baka baka şişmanladım. Bakışlarım ona çakılmıştı ve o benim için gıda ve besin kaynağı olmuştu. Dostlarım ve ailem, hiçbir şey yemediğim halde böyle şişmanlayışıtna şaşırıyorlardı, çünkü günlerce, ne olursa olsun hiçbir şey tatmadan, yemeden, içmeden o şekilde kalmıştım. Açlık hissetmiyordum. Susuzluk da duymuyordum. İster oturayım, ister ayakta durayım, ister hareket edeyim, ister hareketsiz durayım gözlerimin önünde hep O durmaktaydı.Aslında insanın sevgilisi Hakk Teâlâ olursa, ya da bir insan, bir kadın ya da bir çocuk olursa bil ki ancak o zaman sevgi, âşığı sevgi denizinde boğar. Bu saydıklarımın dışındakilerin sevgileri, insanı sevgi deryasında bogamaz.
... Bil ki, sevgi makamı çok şerefli bir makamdır.
Gene bil ki, sevgi varoluşun aslıdır ...
Bu insanların hepsi Cehennem korkusuyla ibadet ediyorlar
Ateşten kurtuluşu büyük mutluluk sayıyorlar,
Oysa bende ne Cennet ne de Cehennem düşüncesi var,
Çünkü istemiyorum ben aşkıma olsun bir karşılık.
Biz sevgiden sudür ettik
Sevgi üzerine yaratıldık
Sevgiye doğru yöneldik
Sevgiye verdik gönlümüzü
