Büyük Mutasavvıf İbn Arabi bu eserinde, adından da anlaşılacağı gibi ilahi aşk'dan bahsetmiştir. Eser, İbn Arabi'nin Futhuat-ı Mekkiye isimli 560 bölümlük kitabının 178. kısmıdır.
Aşk, sevgi, tasavvuf kültüründe çokça değinilmiş, önem verilmiş bir konudur. Öyle ki bazı mutasavvuflar aşk yaşamamış insanları talebeliğe kabul etmemiştir. Aşk sözcüğü Farsça "ışk" kelimesinden türemiş olup, tasavvufi literatürde gündelik kullanımın dışındaki anlamın üzerinde farklı şeylere işaret etmiştir.
İbn Arabi eserinde sevgiyi üç şekli ile tanımlamış ve açıklamıştır; ilahi sevgi, ruhani sevgi ve tabii sevgi. Beşeri sevgi olarak nitelenen insanların birbirlerine duydukları sevgi tanımlanırken, İbn Arabi'nin görüşleri çerçevesinde manevi bir yere koyulmuştur. Kitap ayrıca bu sevgi çeşitlerinin halleri, sevenlerin fiilleri, sevginin alametleri gibi konularda işin özü mahiyetinde bilgiler vermektedir. Bazı meşhur aşıklara ait menakıblara da yer verilmiştir. Eser oldukça kıymetli bilgiler içeren, okunduktan sonra dahi okuyucuyla bağını koparmayan bir kitaptır. Keyifli okumalar dilerim.