Kelimelerin tükendiği an....
Minimini kafalarımızı ukalaca kitaplar, birbirinden çürük bilgiler, neticesi olmayan hesaplar ve Allah kahretsin, karmakarışık menfaat düşünceleri dolduruyor. Söyle, hangi ilim, hangi şiir, hangi aşk, hangi devlet bu manzaradan daha güzel, daha muhteşemdir? Buna rağmen burnumuzu kaldırmadan bozuk kaldırımlarda yürüyüp gitmekte devam ediyoruz...
Sayfa 98Kitabı okudu
Bir akşam, dalgın dalgın hoş bir kitabı karıştırırken, bir an bile duraksamadan:
"Tutkulu ruhların çoğunda olduğu gibi, hayattaki inancının tükendiği an gelmişti." cümlesini okudum.Bir saniye sonra, cümle içimde bir kez daha yankılanıyordu ve gözyaşlarına boğulmuştum.
Bir nefeste anlatmak kolay değildir bu hissi,
kelimelerin hisler karşısında hiç bir hükmü
olmadığı anlaşılır..
Uzatma işte
Kelimelerin tükendiği an
Sende bir hiç oluyorsun herkes gibi
Ayna
Aynada ve kâğıtta duruşumuz aynı
Gözbebeklerinde gizli direnişlerin
Bakışlarındaki keskinlik zaferin resmedilmiş hâli
Dudaklarınsa susmayı tercih etmiş
Başka dudaklara küsmüş gibi
Tanımadın hiç karanlığı
Derinliği benimsedin çocuğunmuş gibi
Yaşadıklarından süzülenleri koydun ceplerine
Kalemin ucundan dökülenlerde
Benim serzenişlerim gizli
Umudun tükendiği an sarıldın gerçekliğe
Ellerine bıraktın tüm susamış hayallerini
Gözlerin yetişemezken kelimelerin yeline
Bir kaldırsan başını
Göreceksin bendeki seni
Sayfa 45 - ArtshopKitabı okudu
