Sessiz ortamları daha bir seviyorum, bir deniz kenarında yalnız yürümek, bir manzaraya yalnız eşlik etmek, ya da insanlardan kaçıyorum.. Ya gıybet dönüyor ya da olumsuz bir düşünce seli. Galiba yalnızken kendimleyim.
Başta rol yapıyordum, şimdi ruh halim değişti.
Çiğnedim, tükürdüm, yuhaladım!
Kimi zaman kendimleyim, kimi zaman ilaçlı!
Kafiyesiz yazmaya devam ediyorum ve sonraki aşamalara geçiyorum.
Sol yanımdaki tüm acıları sabah 9'dan akşam 5'e kadar asgari ücretle geçinmeye mecbur tutuyorum.
İnanıyorum ki birileri bir gün muhakkak fareli tüm köylerin kavalcılarına ödeme yapmak için sıraya geçecekler, ruhu kaçık dünya düzenine yine satır satır sövmeye gidiyorum, ölüm sonrası katılığına sahibim, bunu da yalnızca Tanrı biliyor!