Kime ne emanet ettiysek, ya kırdı, yada kaybetti. Anladım ki emanete en güzel bakan "ALLAH" idi.
Varlığım hangi boşluğun karşılığı,
Kimin ve neyin tamamlayıcısıyım,
Kimin eksik yanı, kimin yokluğuyum,
Sözüm kime emanet,
Ait olduğum boşluğu nasıl bulurum,
Rüzgarın beni götürdüğü bir yer var mı?
" Kimi kime şikayet edersin gönül, Bu dert sana sahibinden emanet değil mi !
Yeter Salih gulâm oldun bu hana
Yüzün dönder gürûh-i âşikâna
Seni sayd eylemiş nefsin çerisi
Yeter oldun bu dünyânın harîsi
Cihanın devletine yok nihayet
Döner Hak'tan kime kılsa sirayet
Haykırmak istersin bazen...
Ey sevgili...
Beni kime emanet edip gidiyorsun.
Yusef Masadow
Kadim kelimesi çok eski zamandan beri var olmayı ifade eder. Bu eskilliğin nereye kadar uzandığı noktasında net bir izahat yok.
Bugün yolumuz belki de hikayemiz bir ağaçla kesişti. Bu ağacın ne zamandan orada olduğunu bilen yok. Kime sorsak kendimi bildim bileli oradaydı der. Bir zaman çaput bağlarlarmış dallarına. Zamanla bundan vazgeçilmiş. Bir efsanesi daha var bu ağacın; ondan bir dal bile götürmenin kötülük getireceği inancı mevcut.Gün geçtikçe bu efsanelere altında gömü olduğu iddiası karışmış. Defineciler dadanmış. Altını oyup göz göz etmişler.
Her kazma darbesi bedeni kadar ruhunu da örselemiş, kanatmış. Can çekişmenin izleri var üstünde. Kim bilir nelere şahitlik etmişti.? Hangi hikayeleri saklıyordu yüreğinde.? Hangi sırlar ona emanet edilmişti.?Her ölüm insanı eksiltir derler. O artık ölü bir ağaç. Ve insanoğlunun insanlığı biraz daha eksik biraz daha kayıp…
Gece ve gündüz gibiyim.
Bir yanım dünyanın en eğlenceli insanı, diğer yanım melankoli batağı.
Ya da şudur belki:
Bir yanı deniz olan kadının diğer yanı limon dikeni.
Dalgaların ve dikenlerin toplamıyım Günlük, Şiir Adam!
Tanrım kime sesleneyim? Çoraplarımı çıkarmadan yatacağım.
Okunmamış şiir gibi dağılacağım ortalığa.
Keşfedilmemiş şiirin
18 MART ÇANAKKALE DESTANI
18 MART ÇANAKKALE DESTANI
Şair Mesut Kılıçoğlu
Çanakkale’yi yazıyorum size,
Selâm olsun tüm şehidlerimize.
Anlatacağım yiğit Mehmetleri,
YAŞANMAMIŞ BİR ÖMÜR ÜZERİNE
Hepiniz geçerken görürsünüz yolda yaşlı bir teyze
Elinde tahtadan bir deynek ile.
Göz göze geldiğinizde
Bakar yüzünüze
Kaşları çatık,
Yüzü asık
Sahi biz de böyle olacak mıyız ileride?
"Rabbim beni kime emanet edeceğini bilir...
O benim bilmediğimi bilir, görmediğimi görür ve duymadığımı duyar..."
Sen olmasaydın Rabbim; şu yorgun, kırgın, bin parçaya bölünmüş, didik didik edilmiş, lime lime doğranmış kalbimizi kime emanet ederdik!
