Eskiden sokaklarda sigara izmaritleri, portakal kabukları, kağıt parçaları olurdu; bugünse insanlar var, yerlere serilmiş, kimin umrunda!
Tamirci Çırağı
On yedi yaşında hayalleri ve umutları elinden alınan bir çocuktum. Mutsuzdum. "Mutsuzluğumun sebebi ne olabilir?" diye sürekli düşünüyordum. Liseye başladığım yıl, birçok Türk babasının oğullarını okula motive etme amaçlı söylediği, "Okumazsan seni sanayiye veririm" sözünü babam da beni motive etmek amacıyla söylemişti. Genelde
Bir süre sonra insanlar pek de umrunda olmuyor.
Kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun.
Kimin ne düşündüğünü, kimin ne yaptığını umursamıyorsun.
Yorulunca kendi kabuğuna çekilip, o küçük dünyanda yalnız yaşamayı öğreniyorsun.
Anlık mutluluklar yaşayıp, derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit kimseye de ihtiyacın olmuyor.
Siz buna YALNIZLIK diyorsunuz, ben ise HUZUR...
Uzun bir yazı yazacaktım mesela, sonra kimin umrunda dedim sildim. Susmak. Sana hayranım.
Bir gülüşüne, dört mevsim sığmış. 🌼
Dışarıda şimdi zemheri kışmış. ❄️
Kimin umrunda. 🍃
Ahmed Arif