Hugo gözlerini Nora’ya dikmişti. Onun yoğun duygularını umursamaktan vazgeçen Nora, artık kendi yoğun duygularından biraz endişe duyar olmuştu. “Ben felsefe okudum,” dedi olabildiğinde normal bir ses tonuyla, Hugo’nun gözlerine bakmamaya çalışarak. Hugo artık çok yakınındaydı. Onda hem sinir bozucu hemde çekici bir yan vardı. Öylesine kibirli bir ahlak dışılık hissi yayıyordu ki insan duruma göre suratına bir tokat atmak ya da o yüzü öpmek istiyordu. “ Birbirimizi yıllardır tanıdığımız ve evli olduğumuz bir hayat var…” dedi Hugo. “ Çoğu hayatta seni tanımıyorum bile” diye karşılık verdi Nora, bu kez dimdik Hugo’nun gözlerine bakarak. “Çok yazık.” “Sanmam.” “Sahi mi?” “Sahi,” diyerek gülümsedi Nora. “ Biz özeliz, Nora. Seçilmiş kişileriz. Kimse bizi anlamıyor.” “Kimse kimseyi anlamıyor, seçilmiş falan değiliz.” “Bu hayatta kalmamın tek nedeni sensin…” Nora hafifçe ileri atılıp onu öptü.
Sayfa 150 - NoraKitabı okuyor
Renklerden Moru alıntılar
(1)
Güldü. Sen kendini ne sanıyorsun, dedi. Kimseyi lanetleyemezsin. Baksana şu haline. Siyahsın, fakirsin, çirkinsin, kadınsın. Kahrolası dedi sen bir hiçsin.
(...)
Bir ses, dinleyen her şeye dedi ki, fakirim, siyahım, çirkin olabilirim, yemekte pişiremem belki. Ama buradayım.
(2)
Çok mutluyum. Aşkı buldum, işim var, param var, arkadaşlarım ve
Sayfa 1 - Doğan Kitap - Renklerden Moru
"Kimse bizi anlamıyor.”
"Kimse kimseyi anlamıyor."
Sayfa 150Kitabı okuyor
Zaten bu dünyada kimse kimseyi kolay kolay anlamıyor ki...
İnsanları düşünüyorum da herkes aynı dili konuşuyor ama kimse kimseyi anlamıyor.
Sayfa 124Kitabı okudu
Genç Werther'in Acıları
Zaten bu dünyada kimse kimseyi kolay kolay anlamıyor.
Olimpos YayınlarıKitabı okudu
Zaten bu dünyada kimse kimseyi kolay kolay anlamıyor ki...
“Anlamıyor dünya beni" diye okumak gelenekti ama o "Anlamaz oldu dünya beni" derdi.
- Kimse bizi anlamıyor.
+Kimse kimseyi anlamıyor.
Zaten bu dünyada kimse kimseyi kolay kolay anlamıyor ki...
Kimse kimseyi anlamıyor, herkes telaş içinde koşturuyordu. Herkes gerçeği kendisinin bildiğini düşünüyor, karşısındakilerin bunu anlamıyor olmasından acı çekiyor, göğsünü yumrukluyor, ağlıyor, kıvranıyor, ellerini oluşturuyordu. Kimi yargılayacaklarını, nasıl yargılayacaklarını bilmiyorlar; neyin iyi, neyin kötü olduğunda anlaşamıyorlardı. Kim suçlanacak, kim aklanacak, kimsenin bildiği yoktu. İnsanlar anlamsız bir hınç ve öfke ile birbirlerini öldürüyorlardı.
Sayfa 682Kitabı okudu
''Kimse bizi anlamıyor.
Kimse kimseyi anlamıyor.''
"Kimse kimseyi zerre kadar anlamıyor ama iletişim kurduklarını düşünüyorlar."
Sayfa 73Kitabı okudu
- kimse bizi anlamıyor.
+ Kimse kimseyi anlamıyor.
Sayfa 150 - DomingoKitabı okudu