Kendi kendini aşağılıyorsun, küçük adam. Diyorsun: 'Ben kim oluyorum da, fikir ileri sürüyorum, kendi yaşamımı kendim belirliyorum ve dünya benim diyorum!' Haklısın: Sen kimsin ki, yaşamında hak sahibi olasın. Kimsin, bak, sana söyleyeyim!
Gerçek büyük adamda bir tek farkın var: Büyük adam da, bir zamanlar ufacık bir adamdı, yalnızca bir tek önemli özellik geliştirdi: Nerede küçük ve dar düşünüp hareket ettiğini kavramayı bildi. İçinden gelen bir görevin baskısı altında, küçüklüğünün, küçüklüğünün ve darkafalılığının mutluluğunu tehdit ettiğini hep daha iyi sezmeyi öğrendi. Demek büyük adam, nasıl ve ne zaman küçük bir adam olduğunu biliyor. Küçük adam, küçük olduğunu bilmiyor ve bilmekten korkuyor. Küçüklüğünü ve darlığını, hayali güçle ve büyüklükle örtüyor, yabancı güçle ve büyüklükle. O büyük generalleriyle gurur duyuyor, ama kendisiyle değil. Kendisinin olmayan düşüncelere hayran, ama kendininkine değil. Bir şeyi ne denli az kavrıyorsa o denli sıkı inanıyor ona. Ve kolaylıkla kavrayabildiği düşüncelerin doğruluğuna inanmıyor.
Sayfa 17 - Cem YayıneviKitabı okudu
Fakat sen kimsin ki benim için? Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
"fakat sen kimsin ki benim için? sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?"
Sayfa 52Kitabı okudu
Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
Seninle karşılaşıyorum. Hatırlıyorum seni. Aşkın boyutlanna göre kurulmuş bu kent. Sen boyuma göre yaratılmışsın benim. Kimsin sen? Öldürüyorsun beni. Susamıştım. Aldatmaya, yalan söylemeye susamıştım. Ta başından beri. Bir gün karşıma çıkmanı bekliyordum hep. Sessizce, sonsuz bir sabırsızlıkla bekliyordum seni. Yut beni. Öylesine kendine dönüştür ki beni, senden sonra kimse anlayamasın bunca isteğin nedenini. Yalnız kalacağız, sevgilim. Sonu hiç gelmeyecek gecenin . Gün hiç kimsenin üzerine doğmayacak bir daha. Hiç. Hiçbir zaman. Artık. Öldürüyorsun beni . Öyle iyisin ki, bana . İçimiz rahat, iyilikle dolu ağlayacağız, giden günün ardından. Yapacak hiç, hiçbir şeyimiz olmayacak giden güne ağlamaktan başka. Günler geçecek. Yalnız günler. Sonra bir gün gelecek. Bir gün gelecek. Bizi bağlayan şeyin ne olduğunu bilemeyeceğiz. Yavaş yavaş silinecek anılarımızdan bu bağın adı. Sonra iyice kaybolacak gözden.
…şimdi dünyada, senden başka, sevebileceğim kimse kalmadı. Fakat sen kimsin ki benim için? Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
Sayfa 52Kitabı okudu
Beni boş ver. Konu ben değilim ki. Hiçbir zaman da olmadım. Asıl sen kimsin? Senin heyecanların neler, tutkuların neler, hayal kırıklıkların neler? Şu hayatta başın sıkıştığında ilk kimi ararsın? Seni karşılıksız seven insan kimdir, ne bok yersen ye seni bağrına basacak insan kimdir? Eğer böyle biri varsa bu akşam onu ara, halini hatırını sor bu vesileyle. Yoksa sen de bir gün benim gibi yapayalnız kaldığında, ufacık bir şeyi danışmak için bile arayacak kimseyi bulamazsın. Bu sözlerimi harcanmış yıllarımın manifestosu olarak kabul edebilirsin. Çünkü büyük bir tecrübeyle konuşuyorum, tecrübe ıstıraptır güzelim ve zannettiğinden çok daha fazla ıstırap çektim.
Sayfa 17Kitabı okudu
