başucumda şimdi hakan günday
yurt odamda her tarafta kinyas ve kayra
kayra bir konuştu, kayra iki konuştu; ben delirdim or'da dört duvarda
-farazi v kayra: üç kitap ve naralar
Kimse uyandırmasın kimseyi. Herkes mutlu uyurken. En kötü kabus bile iyidir hayatın kendisinden.
ama hiçbir şey hissetmiyordum hiç...
Provizyonu bitmiş bir kredi kartı kadar geçersiz bu dünya! Bir makasla kesilip iptal edilmesinin zamanı çoktan gelmiş. İptal edilmeli. Bir an önce!
Sayfa 161Kitabı okuyor
Sonra büyüdüm.Anladım konuşulacak bir şey olmadığını.
Sayfa 180Kitabı okudu
Kurtulmaya gelmedik dünyaya. Daha da saplanmak için buradayız. Dibine kadar.Onun için çürüyor bedenlerimiz ölünce
Sayfa 66Kitabı okudu
Ve o zaman bile müzik dinlemek benim için boş bir zaman değerlendirmesi değil gerçek bir uğraştı.
Dünyanın en güzel sanat eserini yaratıp on dakika seyrettikten sonra yakan bir ressam gibi ben de keşfettiğim düşünce cennetimi tasfiye ediyordum.
Çok geç alıştım ben yaşamaya
Sadece bunları yeniden düşünmek bile kendimi ölüm döşeğinde yatan bir yaşlı gibi hissetmeme yetmişti. Ben yazmak istemiyordum. Hiçbir şey istemiyordum. Dünya üzerinde yapılacak işlerim bitmişti. Düşündüğüm her şeyi denemiştim. Şimdiyse sakin bir şekilde ölümü beklemek istiyordum. Zihin yolculuğumun son aşamasındaydım. Dünyanın en güzel sanat eserini ortaya çıkarıp on dakika seyrettikten sonra yakan bir ressam gibi ben de keşfettiğim düşünce cennetimi tasfiye ediyordum.
Gerçekten de hikayenin sonuna geliyoruz. Ve çok yükseklerden Düşeceğiz. Unutuyoruz. Hissetmiyoruz. Istemiyoruz. Yaptıklarımız, daha çok eski alışkanlıklar. Konuşmalarımız, 50 kelimelik bir bulmaca. Çok fazla tanıdık hayatım. Şimdi kusma zamanı! Ama her tükürdüğümüz pislik, yanında bizden bir parça da götürüyor...
Ama insan kendini ev sahibi olarak görmedikten sonra yüzlerce evin tapusunda ismi yazsa neye yarar? Otelleri sevdim. Kiralık odaları.Terk edilmiş binaları. Tavanı yüksek evleri... Ben misafir olmayı seçtim.
Çözemediğim, beş duyumla algılayamadığım bir şey. Bir bokluk var bu hayatta! Ve söylerken o kadar farkındaydım ki, o bokluğu hiçbir zaman çözemeyeceğimin.
Sayfa 142Kitabı okuyor
Tırnaklarınla elde ettiğin yalnızlığını bozulacağını düşünerek yaşamak en büyün ihanet .
Sayfa 47Kitabı okuyor
Varlığına farklı nedenler bulmaktır, insanı ilerleyen.
Sayfa 47Kitabı okuyor