Anneannem, onun kasabanın en yakışıklısı olduğun söylerdi; onu kandırıncaya kadar canı çıkmış. Belki de anneannem abartıyordu; çünkü dedemi öyle çok seviyordu ki, bu hala görünüyordu.
Böylece, ölmenin gökyüzünde uçaksız bir yolculuk yapmak olduğunu öğrenmiştim. Bu yolculukta ne kazlar ne çocuklara yer vardı.
...𝑏𝑒𝑛 ℎ𝑎𝑦𝑎𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖𝑚𝑖 𝑏𝑢𝑙𝑎𝑚𝑎𝑧𝑠𝑎𝑚 ℎ𝑎𝑦𝑎𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖𝑚𝑖𝑛 𝑏𝑒𝑛𝑖 𝑏𝑢𝑙𝑎𝑐𝑎𝑔̆ı𝑛𝑑𝑎𝑛 𝑒𝑚𝑖𝑛𝑖𝑚. 𝐵𝑢 𝑏𝑖𝑟𝑎𝑧 𝑧𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑙𝑎𝑏𝑖𝑙𝑖𝑟 𝑎𝑚𝑎 ℎ𝑎𝑦𝑎𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖𝑚 𝑣𝑒 𝑏𝑒𝑛 𝑏𝑖𝑟 𝑔𝑢̈𝑛 𝑏𝑢𝑙𝑢𝑠̧𝑎𝑐𝑎𝑔̆ı𝑧. 𝑆𝑜̈𝑧 𝑣𝑒𝑟𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚.
Sayfa 139Kitabı okudu
… Devrimciliği seçerken, sadece dününü değil, geleceği de temizlemek istemişti. Basitti. Mahalledeki çocuklar istedikleri topla, oyuncakla oynayabileceklerdi. Gündeliğe giden kadınların akşam ısınabilecekleri , güvenle yaşayabilecekleri evleri olacaktı. Hayır, kadınlar niye gündeliğe gitsinlerdi, herkes kendi evini süpürecekti. Basitti. Kısa çöp, uzun çöpten hakkını alacaktı.
Sayfa 105 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Bazı haberler insanın yanında sarılabileceği bir kedi varken verilmeli.
İçimden ağlamak gelse de güldüm.
Sayfa 29Kitabı okudu
Saçlarım düşler görüyor
Rengarenk uçan balonlar havalanıyor her telinden
Saçlarımda kiraz bahçeleri
Salıncak kuruyor dallarına çocuklar
Hep ben düşüyorum, hep ben
Sayfa 45Kitabı okudu
Birileri seni sevdiği sürece ölünmez, bunu unutma.
Sayfa 63Kitabı okudu
Anlaşmaya gel vatandaş!! ::))
"Mafalda. Gel bir anlaşma yapalım. Sonsuza dek arkadaş olalım. İkimiz de otuz yaşına kadar birini bulamazsak evlenelim."
Bir kahkaha attım. "Bu çok saçma ama tamam, ben varım."
Sayfa 77Kitabı okudu
İyi ki kitaplarım var...