Bir süre eserlerini paylaşacağım Kafka denir bir yazar var.
Gariban bir adamcağız. Sebebi: Adam hepi topu kırk yıl yaşıyor. Doğduğunda Avusturya-Macaristan İmparatorluğu tebaası iken öldüğünde Çekoslovakya vatandaşı. Ama Almanca konuşuyor. Üstelik ecel vakti geldiğinde kanser ve acılar içinde ölüyor.
Hülasa, az ama öz yaşıyor. Hayatta olduğu süre içerisinde yedi kitap yazıyor. Bunların yanında üç tamamlanmamış roman ve birçok mektup ve günlük bırakıyor geride.
Kafka, yakın arkadaşı Max Brod'dan öldüğünde tüm bu eserlerini yakmasını istiyor.Ama ne ilginçtir ki, Max Brod Kafka'nın bu isteğini yerine getirmiyor. Bu sayede bu eserler günümüze ulaşıyor. Kısacası, Brod’un dostuna ihaneti olmasa bu değerli eserlerin hepsinden mahrum kalacaktık.
“Rest in peace Max amca.”
İşte Aforizmalar da bu şekilde oluşturulmuş bir eser. Kafka’nın günlüklerinden derlenmiş değerli bir yapıt. Hoş, adam sigara paketi üzerine adını yazsa gene okunur.
“Aforizma” dediğimiz Türkçe “özdeyiş” işte. Aforizma deyince daha havalı oluyor sanırım. Çok geçmez, bu “deneme” türüne de yeni bir isim bulurlar, demedin demeyin. Dilden, dinden, milliyetten utanmamak lazım, milyon defa söyledim, dilimde tüy bitti.
Kamyon yazıları da birer aforizma aslında. Lakin hemen hepsi anonim.
Okumak lazım Aforizmalar’ı. Dürüst olmak gerekirse, ben çoğunun derinliği karşısında aciz kaldım. Ama gene de bir üstünden geçmekte yarar var. Açıkçası, alt alta özdeyiş sıralanan, Mahsun filmi gibi sürekli mesaj veren bir eserden tat almam. Aforizma, bir bağlama, olaya ya da kurguya yedirilmedikçe çok da anlamı yoktur benim için.
