Ahlak Eğitimi
Emile DurkheimAhlak Eğitimi Gönderileri
Ahlak Eğitimi kitaplarını, Ahlak Eğitimi sözleri ve alıntılarını, Ahlak Eğitimi yazarlarını, Ahlak Eğitimi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Köylüler hep aynı meseleleri anlatıp dururlar. Bunun nedeni etkileşimin olmamasındır.
Psikologlar her davranışın altında bir düşüncenin olduğu ve yüzyılların alışkanlığı ve ahlaki birikimi olduğunu hep söylerler.
Çocuk bir kez alışkanlıkla redindiğin de bu alışkanlıklara yetişkin insandan çok daha fazla sadık kalmaktadır.
Çok önemli
Çocuğu kendisine uygun olmayan bir kalıba zorla sokamazsınız. Çocuğa önce sahip olması gereken araçlar kazandırılmalıdır.
Amacımıza ulaşabilmek, eğitsel etkinliğin çocuk bilincinin derinliklerine kadar etki edebilmesini sağlamak için bu araçları birer dayanak olarak kullanabilmeliyiz. Aksi takdir de çocuğu etkileyemezsiniz. Çocuğa kimi biçimsel davranışlan dayatabilirsiniz ancak onun iç dünyasını bu şekilde değiştiremezsiniz. Bu durumda belki terbiyeden söz edilebilir ancak bir eğitimden de söz edebilmek mümkün değildir.
İnsanlığın yüzyıllar boyunca uğraşıp kapatmaya çalıştığı bu mesafeyi. eğitimin birkaç yıllık çabayla çocuğa kapattırması istenmektedir. Burada söz konusu olan şey uyandırılmayı ve geliştirilmeyi bekleyen gizli eğilimlerin ortaya çıkartılıp cesaretlendirilmesi değildir. Yapmamız gereken şey, çocukta doğuşta sahip olmadığı özgün durumlar yaratabilmektir.
Duygularımız arasında en tehlikeli olan öfkedir.
Kızgınlık ve benzeri çeşitli duyguları bir kalemde silip atarak, bilinci ele geçirmektedir.
Ahlak evrensel midir, yerel midir?
Ahlaklı olmak demek belli davranışları, bilinçli bir şekilde bile olsa. yerine getirmekten ibaret bir şey değildir. İnsan bu talimatlara uygun bir şekilde davranmayı bizzat kendisi istemelidir. Bir başka deyişle bu kurallara uyma bilinçli bir seçim olmalıdır.
Ahlaklı toplum ahlaklı birey doğurur.
Gerçekten de mecburiyet ahlaki talimatın temel bir unsurudur.
Ruhunda gücünü yenilebilen asla yenilmez.
Öz saygınlığı kaybeden bir insandan her şey beklenir.
Rasyonelleşmiş bir ahlakın, dini bir temele oturduğu süre içinde mantıksal açıdan mahkum olduğu durağanlı k tan derhal kurtulduğu görülmektedir.
Bizi dünyaya bağlayan bağlardan ne kadar kopmaya çalışırsak çalışalım bunu başarabilmemiz mümkün değildir. İçinde yaşadığımız çevreden etkileniriz, bu çevre içimize işler ve kişiliğimize yansır. Sonuç olarak içimizde bizden başka bir şey vardır ve bizi ayakta tutan da bu şeydir. Biz onun sayesinde ayakta dura bilmekteyiz. Daha da öteye giderek katıksız egoizmin gerçekleşmesi mümkün olmayan bir soyutlama olduğunu söyleyebiliriz.