Nietzsche, "Ahlakın soykütü" isimli, üç denemeden oluşan eserinde ahlaki yargıları incelenmektedir. Genellikle sevgi, özgecilik, ve dindarlık gibi ahlaki olarak değerlendirilen duyguların Yahudi - Hristiyan inançlarında temellendiğine inanmaktadır ve bu bakış açısının alternatiflerinin olabileceğini söylemiştir.
Nietzsche denemesinde rekabet içerisinde olan iki ahlak yapısı çizmiştir,bunlar soylu ahlakı ve köle ahlakıdır. Her iki ahlakında kendine ait, iyi ve kötü tanımları vardır. Soylu ahlakına göre iyi, güçlü iktidarlı ve cesur olmakla, köle ahlakına göre iyiyi ise dindarlık sevgi ve erdemlilikle tanımlamaktadır. Soylu ahlakı bağlamında yetişmiş ve ona göre düşünen sahipler kötüyü zayıflık, acizlik, üstün olan insanların altındaki şeyler olarak tanımlar buna karşın köle ahlakını kullanan köleler ve rahipler kötüyü iktidarı, gücü ve kibirli saygınlııkla tanımlar.
Nietzsche köle ahlakını içinde bulundukları duruma karşı baskılanan öfkelerinden dolayı rahipler ve köleler tarafından soylu ahlakının tersine çevrilmesiyle oluştuğunu söylemektedir. Nietzsche bu nedenle Yahudi - Hristiyan etiği tarafından kutsallaştırılan köle ahlakının önceden varolan baskın bir ahlak yapısının saptırılmış hali olduğunu savunmaktadır..
Ve okuduğum ilk Nietzsche kitabında anladığım kadarıyla nietzsche 'nin felsefesi gelenekçilik karşıtlığı, radikal bireyciliğiyle tanımlanır ve dini ahlak anlayışından tümüyle kopuktur.
İyi okumalar dilerim...
