Hobbes’un doğadaki yaşamın ‘’yalnız, sefil, vahşi ve kısa’’ olduğu yollu beyanı, ‘’aklın telkin ettiği doğa yasaları denen… elverişli barış hükümleri’’ ile karşı konabilecek ‘’tutkulardan hareketler yapılmış bir çıkarsama’’ gibidir. Bu eğilime göre, akıl tutkuya yönelik bir engel olarak hukuku türetir ve toplumsal yaşam ancak her kişinin kendini kısmen engellemeye kani olmasıyla ortaya çıkar.