Arşiv Gönderileri
Arşiv kitaplarını, Arşiv sözleri ve alıntılarını, Arşiv yazarlarını, Arşiv yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zaten beden dediğin alt tarafı içindeki yaşam için bir kabuk.
Sayfa 22Kitabı okudu
"Bilgi güçtür ama cehalette saadettir"
Sayfa 370 - Pegasus yayınları
"Anıların hepsi tutulmaya değmez"
Sayfa 40 - Pegasus yayınları
"Neden uyuyamıyorum ki ?"
"Bazı rüyalardan uyanmak zor olabilir."
"Am rüyayla ilgili en güzel şey nedir biliyor musun? Rüyada olduğunu biliyorsan onu kontrol edebilirsin. İstediğin gibi değiştiri, bir çıkış yolu bulabilirsin.
Sayfa 29Kitabı okudu
“Mezarımın başında durup dökme o gözyaşlarını. Orada değilim ben; uyku değmez bedenim.” Mary Elizabeth Frye
VICTORIA SCHWAB | ARŞİV
Uzun zaman önce aldığım 2 kitaplık serimle geldim.. Yazarı zaten önceki kitaplarından çok beğeniyordum ( 
Sihrin En Koyu Tonu + 
Gölgede Bir Buluşma hala üçüncü kitabı bekliyorum, çevirmiyor canım yayınevi Pegasus... Madem seriyi komple basmayacaksın, keşke hiç basmasan yarıda kalınca çok daha kötü oluyor)
Konusu gerçekten değişik, ölüler kitaplar gibi Arşiv adı verilen bir yerde muhafaza ediyor, anılarıyla. Bazen buradaki kişiler dışarıya çıkabiliyor, o zaman onların adı "Tarih"e dönüşüyor. Tarihleri yakalamakta Mackenzie'nin görevi, kitabımızın da anlatıcısı da o. Sürükleyici bir kitaptı, o yüzden direkt ikinci kitaba başladım, umarım ilki gibi sürükleyici olur
Dedem tesadüflere asla inanmazdı. Hatta bir keresinde, şansın, gerçeği öğrenmeye üşenen insanların icat ettiği bir sözcük olduğunu söylemişti.
Işık nasıl fotoğraf kâğıdı üzerine kalıcı
bir iz bırakıyorsa, ölüm de gerçekleştiği yüzeyde aynı tesirde canlı bir iz bırakırdı
İyi veya kötü her geçmiş bir şekilde hatırlanmayı hak eder...
Dövüşmek güç kullanmak değildir ki Kenzie, işin özü karşındakinin gözünden faydalanmakta.
Yalan söylemenin birinci kuralı mümkün olduğunca sık gerçekleri söylemekte yatıyordu. İnsan küçük veya büyük, bir noktadan sonra her şey hakkında yalana başvurmaya başlarsa yalanlarının önünü alamaz ve kendini kesin ele verirdi.
Geçen Sürede söylemeye dilimizin varmadiğı onca șey biriktirdik ki içimizde.
Önemsiz gibi görünen hatıralar içimizi paramparça ediyordu...
geçmişimizden kaçıyor olabilirlerdi ama zannedersem geriye baktıklarında arkada bıraktıklarımızı göremeyecek kadar uzağa gitmekten de korkuyorlardı
“Ne acayip, değil mi? Sevdiklerimiz öldükten sonra sadece iyi taraflarını hatırlamamız gerekiyormuş gibi keyifli anları geliyor aklımıza. Halbuki kimse dört dörtlük değildir.”
Sayfa 233