Yekta Kopan’dan yine naif, yine duru, yine içe dokunan; insanı kendine çeken bir isimle temelini ‘Yalnızlık’ olgusunun oluşturduğu hoş bir öykü kitabı. İçerisindeki öykülerden özellikle ‘Aşk Mutfağından Yalnızlık Tarifleri’ , ‘Maskeli Süvari’ , ‘Oyun Evi’ ve ‘Yayınlanmamış Söyleşiyi’ beğendim. Özellikle söyleşi öyküsü oldukça ilginçti.
Yekta Kopan’ı televizyonda zevkle izlerdim, kitaplarını da zevkle okumaya başladım. ‘Bir de Baktım Yoksun’un bıraktığı tattan sonra devam etmek kaçınılmaz oldu. Aslında öykülerin içerisinde hayata dair her şeyi bulabilirsiniz. Bu kitabında da zaman zaman çocukluğunuza götürüp dudaklarınızda bir tebessümle beraber artık geçip gitmiş, bir daha dönülemeyecek yılların buruk tadını bırakır. Çoğunlukla yalnızlığınıza dokunur, bir yumru saplanır boğazınızda, yalnızlığı hissettirir cümlelerinde. Kaybettiklerimizi veya bir süre sonra kaybedeceklerimizi hatırlatır, tarifsiz bir hüzün bırakır yürekte. Kendine ait akıcı, ağdasız üslubuyla hemen hemen her duyguyu hissettirir. Yarattığı mutfaktan birçok tat bırakır.
