Tolstoy'un aşk(sevgi, muhabbet) ve öfkeyle ilgili düşüncelerinin olduğu kitabı okurken buram buram bir Hristiyan inancı kokusu aldım. Her şeye rağmen herkesi sevmek, sevmek ve sevmek. Katili bile anlayarak sevmek düşüncesi benim mantığıma ve bilhassa kalbime fazla uymadı. Her şeye ve herkese rağmen sevin düsturunu da hiçbir zaman anlamamışımdır zaten, kadının çocuğunu öldürüyorlar katili anlayıp sevebilir mi? İşkenceciyi anlayıp sevebilir mi? Ben deprem bölgesindeyim; ailesindeki tüm fertleri kaybetmiş birisi ailesinin ölümüne neden olan; sırf mekan genişliği için kolonu kesmiş bir katili, malzemeden çalan katil müteahhiti sevebilir mi? Böyle bir şey mümkün mü ya? Bu din değil, sapkın bir düşünce olabilir ancak. Tolstoy’u her zaman çok severim hala da seviyorum fakat bu kitabı maalesef bende hüsrana neden oldu. Çeviride de maalesef sıkıntılar vardı. Okurken çok keyif aldığımı söyleyemeyeceğim maalesef.