“İnsan ateşten bazen kolunu bacağını, bazen de canını yakar Peyami...”
Benim için bu cümle kitabı özetleyen cümlelerden biri oldu. Roman baş karakteri Peyami’nin, kendi yaşamından çok diğer silâh arkadaşlarının yaşamından kesitler sunduğu bir kitap.
Kurtuluş Savaşı’nın yaşandığı dönemde; savaşın bütün acı gerçeklerini gözler önüne sermiş Halide Edip; Peyami, İhsan, Ayşe, Kezban ve Haşmet Bey aracılığı ile. Savaştaki yıkım, acı, ölüm, hasretlik ve aşk; anlatılmamış adeta “hissettirilmiş”.
Ayrıca belirtmek isterim ki bu roman Kurtuluş Savaş’ının ilk romanıdır.
Şaşırtıcı bir sonla bitmesi ise yazarın heyulasının ne denli güçlü, kuvvetli olduğunun göstergesi.
Kitapta Osmanlıca kelimeler çoğunlukta tabi malumunuz; ama bunların anlaşılması için sonuna bir sözlük eklenmiş.
Ne zorluklarla bugünümüze geldiğimizin yazılı bir kanıtı olan bu kitabı, okumanızı tavsiye ederim. Ki elimizdeki nimetlerin farkında olmamız ve onlara sahip çıkmamız(!!) açısından son derece önemli bir kitap..
Kitapla, sanatla ve hayatla kalın..