Atlas - Sayı 333 (Ocak 2021)

Atlas Dergisi

Atlas - Sayı 333 (Ocak 2021) Sözleri ve Alıntıları

Atlas - Sayı 333 (Ocak 2021) sözleri ve alıntılarını, Atlas - Sayı 333 (Ocak 2021) kitap alıntılarını, Atlas - Sayı 333 (Ocak 2021) en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Plastik geri dönüşebiliyorsa neden bu işlem sınırlı kalıyor? Çünkü plastiğin yenisini üretmek, geri dönüştürmekten daha ucuz. Yani metal için geçerli olan geri dönüşüm avantajı, plastik için geçerli değil.
Bütün Alıntılar
İsrail’deki Weizmann Bilim Enstitüsü’ne göre, 2020 sonu itibarıyla insan yapımı nesnelerin ağırlığı, dünyadaki tüm bitki ve hayvanların toplam ağırlığını aştı. Yani doğal alanlarla beraber canlılar azalırken, biz 1 trilyon tonluk beton, plastik, metal nesne, bina vb. ürettik. 3 TELLİ TURNA ARTIK TÜRKİYE’DE ÜREMİYOR Doğu Anadolu’daki
Reklam
Artık mızrak çuvala sığmıyor. Plastiğin geri dönüşümü ne yazık ki koca bir yalandan ibaret ve sadece endüstrinin daha fazla kazanmasına hizmet ediyor.
GERİ DÖNÜŞÜM MİTİ 20’den fazla ülkenin Akdeniz’e sınırı var. Geniş bir coğrafyaya hayat veren bu denizde en çok plastik kirliliği yaratan ülke Mısır. Ama denizin en kirli yeri Türkiye’de, Adana ve Mersin’de bulunuyor. Çin’in dünyanın plastik çöplüğü olmaktan vazgeçmesiyle, sahillerimiz Avrupa ülkelerinden ithal edilen plastik çöpleriyle dolmaya başladı. Çoğunun geri dönüşümü imkânsız. Peki, geri dönüşüm nasıl oldu da bir masala dönüştü?
NEDEN YERLİ DEĞİL, YABANCI ATIK? Plastik çöp ticareti, 2018 yılına kadar batılı devletlerden Çin’e doğru gerçekleşiyordu. Ana motivasyonu da “geri dönüşüm”dü. 2018 yılına kadar bu pazar ekseriyetle Çin ile ABD, İngiltere, Almanya ve Kanada gibi ülkelerce domine ediliyordu. O tarihe kadar Çin ve Hong Kong, dünyanın plastik çöpünün yüzde 72.4’ünü ithal etmişti. Bu ithalatın bir sonucu olarak, yılda 1.3 ila 3.5 milyon ton plastik çöp Çin kıyılarından Büyük Okyanus’a dökülmüştü. Ancak o yıl Çin kılıcının bu ticareti kesmesiyle, Türkiye’nin plastik atık alımı sert şekilde yükseldi. 2016 başında ayda 4 bin ton olan plastik çöp ithalatımız 2018 başında aylık 33 bin tona çıktı. 2019’da ise sadece Avrupa ülkelerinden yaklaşık 583 bin ton plastik çöp ithal ettik. Bu atıkların ilk beş sorumlusu ise İngiltere (153 bin 967 ton), İtalya (89 bin 47 ton), Belçika (85 bin 843 ton), Almanya (67 bin 466 ton) ve Fransa’ydı (56 bin 824 ton).
CANLI RÜZGÂR PERDESİ Konya Karapınar Düzlüğü’nde, bir zamanlar “dünyanın nazar boncuğu” diye anılan Meke Krater Gölü’ne bakıyoruz. Tamamen kurumuş gölden geriye, tuzlu sularının bıraktığı beyaz tabaka kalmış. Gölün ortasındaki muazzam volkan konisi artık sularla değil, bu kurumuş tabakayla çevrili. Onu görmeye gelenler ise çöplerini geri götürmeye zahmet bile etmemiş. Meke’yi böyle görmek, bir distopya filmini izlemek gibi. Bu acı manzarayı ardımızda bırakıp, bir başka dramatik tabloya, Türkiye’nin çölleşme riski en yüksek noktalarından Konya Ereğli’ye doğru ilerliyoruz. Otoyol kenarındaki tarlalar, ekinler de toplandığı için bomboş. Coğrafyanın iki hâkim rengi gri ve kahverengi. Peki, mevsim kışa dönerken bizi bu kasvetli dünyaya çeken ne? Cevap, varış noktamızda bizi bekliyor. Ereğli’de, uçsuz bucaksız bir düzlükte, kelimenin tam anlamıyla hiçliğin ortasındayız. Çiftçi kadınlar küreklerine kuru toprağı dolduruyor. Toprak kum gibi akıyor kürekten. Ne sert rüzgârda, ne de kızgın güneşte sığınacak bir ağaç var etrafta. Işte Konyalı kadınlar da bu açığı kapatıyor; toprağı kazıp kuraklığa dayanıklı iğde ve akasya fideleriyle hiçliğe can veriyor.
Reklam
36 öğeden 11 ile 20 arasındakiler gösteriliyor.