“... Ama kavurucu öğle sıcağı geçer, akşam olur, gece gelir, acı çekenlerin yorgunların tatlı tatlı uyuyacakları sakin barınaklara dönüş zamanı gelir...”
Turgenyev’in ölümsüz eseri, olayları tüm gerçekliğiyle okuyucunun yüzüne vuruyor. Karakterler bir o kadar basit ve bu basitlikle bir tezat oluşturur nitelikte çarpıcı. Yazıldığı dönemin sosyal dokusunu yansıtsa bile aslında günümüzde nefes almakta... Olaylar o kadar evrensel bir dille anlatılmış ve kurgulanmış ki her nesle hitap ediyor. Her nesil kendinden bir parça bulabiliyor. Sözlerimi Turgenyev’in sözleriyle noktalamak istiyorum:
“... onlar bize, aynı zamanda, sonsuz bir uzlaşmayı, ölümsüz bir hayatı da anlatırlar...”
