En Yeni Bahar Karları Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Bahar Karları sözleri ve alıntılarını, en yeni Bahar Karları kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Düşler, anılar, kutsal şeyler - hepsi de aynıdır çünkü hiçbirine dokunamayız. Dokunabileceğimiz şeyden bir kez ayrıldık mı, artık o şey kutsallaşmıştır; ulaşılamayanın güzelliğini, mucizesellik niteliği kazanır.
“Her iradenin özünde, tarihi etkileme isteği yatar.”
Sayfa 113Kitabı okudu
Tarih yıkımların toplamıdır. Her ölümlü, bir sonraki ölümlü için yer açmak zorunda. Tarih için yaratmakla yok etmek tek ve aynı şeydir.
Sayfa 113 - Can ModernKitabı okudu
" (...) Bizden sonra gelecek ve aklımızdan neler geçtiğine karar verecek olanlar, kendo takımındaki arkadaşlarının eleştirel olmayan düşünce biçimlerini ölçüt olarak alacaklar. Bir başka deyişle, günümüzün en ilkel, en yaygın inançlarına takılacaklar. Her dönem, her zaman yalnızca bu ahmaklıklarıyla tanımlanmıştır. "
Sayfa 110 - Can ModernKitabı okudu
bomboş bir boşluk -işte benden geriye kalan.
"bir başıma kaldım. İstek içimi yakıyor. başıma gelenlere dayanamıyorum. yolumu yitirdim, nereye gideceğimi bilmiyorum. yüreğim istek duyduğu şeye asla sahip olamayacak... küçük, özel sevinçlerim, özürlerim, kendi kendimi kandırmaları -hepsi bitti! şimdi elinde kalan yalnızca geçmiş günlere, yitirdiklerime duyduğum özlemin alevi. büyümek, peki ama ne için? korkunç bir boşluktayım. hayat artık bana acıdan başka ne sunabilir? odamda yapayalnız... geceler boyu bir başıma... dünyadan ve herkesten uzak, acılar içinde. haykırsam sesimi kim duyar? bu arada başkalarının yanında benliğim her zamanki inceliğini koruyor. bomboş bir soyluluk -işte benden geriye kalan."
Sayfa 380Kitabı okudu
"bu yıl benimdi - artık bitti!" diye haykırdı. "bitti! tıpkı dağılan bir bulut gibi." dudaklarından özgürce, acımasızca dökülen sözcükler onu kamçılıyor, acısını daha da yoğunlaştırıyordu. Daha önce kendini hiç böyle kapıp koyvermemişti. "her şeyin tadı kaçtı. bir daha asla mutlu olamayacağım. her şeye egemen olan korkunç bir duruluk var. sanki dünya bir kristalden yapılmış, onu boydan boya çatlatmak için tırnakla şöyle bir dokunmak yeter... ya yalnızlık? sanki yanan bir şey. tıpkı üflemeden ağzına alamadığın koyu, sıcak bir çorba gibi. ve hep orada, tam önümde! kalın, beyaz porselen kasesi içinde; eski bir yastık kadar pis. beni bu yalnızlığa zorla iten kim?"
Sayfa 380Kitabı okudu