Yine dahi kurgucu Harlan Coben'in müthiş kalemiyle sürüklenip geldim. Bu sefer anlatımıyla bana jojo moyes okur gibi hissettirmiş olsa da,kitabın yarısına kadar heyecan olmasa da son yarıyla ve "buraya kadarmış dostum,olay çözüldü" dediğimiz anda başkahramanın aklına gelen minicik bir detayla olay bambaşka şekilde çözülerek yine beni şaşırttı Harlan amcam. Kurgu dahi olsa son üçte birlik kısımda değindiği evlat edinme ve savaş annelerin çaresizliği konusu öyle bir şekilde işlenmiş ki insan iliklerinde hissediyor. Üzüleyim mi kızayım mı bilemedim,ki bu ikilem reel için de kitaptaki kurgunun sonu için de geçerli. Neden olduğunu kitabı okuyunca anlarsınız zaten,spoiler olmasın diye söylemiyorum. Sevgili Martı'ya burdan selamlar,editörleriniz daha dikkatli çalışsın zira harlan amcamın kitabına çeviri ve imla hataları hiç yakışmıyor tüm aksaklıklarına rağmen severek okuduğum bir kitaptı. Umarım sizler de okur ve en az benim kadar beğenirsiniz. Kitapla kalın.
