Benden'iz James Joyce
Fuat SevimayEn Beğenilen Benden'iz James Joyce Gönderileri
En Beğenilen Benden'iz James Joyce kitaplarını, en beğenilen Benden'iz James Joyce sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Benden'iz James Joyce yazarlarını, en beğenilen Benden'iz James Joyce yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hayat kötü kitaplara vakit ayıracak kadar uzun değil.
Sayfa 300 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
İnsan İstanbul'u görmeden ölmemeli.
Sayfa 17 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
On dakika sonra ölecek olsan da kitap oku.
Sayfa 223 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Kimsenin kimseyi gördüğü yok. Kendinin bile farkında değil insan.
Sayfa 219 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Kimsenin kimseyi gördüğü yok. Kendinin bile farkında değil insan..
Öyle bir istanbul ki ruhu insanla yoğrulmuş.
Öyle ya.Bir eser ,Kitap ,resim , bina veya beste , insan ruhunun derinliklerine nüfus ediyorsa degerlidir.
Hava nasıl kokar hiç düşündünüz mü? Kokan hava mıdır, kent mi, insan mı?
Sayfa 10 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bu çağda birbirinizle müthiş bir iletişim içindesiniz, ne güzel. Ama iletişim dediğin bazen de susmayı, susup kendini dinlemeyi gerektirir. Siz sanki susmayı unutmuşsunuz.
Yazarken istedim ki arabacısı garsonu, işçisi esnafı, herkes okusun, sanat halkla buluşsun. Varsıl, yoksul kim varsa bilsin ki kahraman kendisi. .
En vefalıları kurşunkalemler. Düşüncelerimiz için kendilerini tüketmekteler. Onlara dokunun, sevin ve yanınızdan ayırmayın.
Bir yaştan sonra mutluluğa ancak, hiçbir yerde bulunmadığını fark ettiğinde yaklaşıyor, yaklaşmış olmanın huzuru ve bir zaman sonra ne yaparsan yap ,tekrar uzaklaşacağını anlamanın bilgeliğiyle yaşayıp gidiyorsun..
Bir kitap okuyup asla görmediğin şehri hissedebilir misin? Sözünü ettiğim, binalarını, sahilini, sokaklarını, paralarını görmek değil. Şehrin ruhunu, kuytularını, gizemlerini hissedebilir misin? Kent belleği dediğin nedir ?
Önüne bir sayfa alıyorsun, cümleler akıyor , en doğruyu bulmak için, anadilinin ahengini de ıskalamadan , bazen karekterin ruhuna bürünüyor, bazen yazar oluyor, dünyaya onun penceresinden bakıyorsun.Sokağın iki yakasındaki cumbalardan birbiriyle konuşan iki komşu. An geliyor penceler iç içe geçiyor , yazar çevirmene karışıyor çevirmen yazara...
“Bir çift sürmeli gözde yitip gidiyorsun.”
Geçmişte bulunduğumuz bir yere, mahallemize, okulumuza, sokağımıza, evimize rasgelince tuhaf duygulara kapılıyoruz. Oysa bazen geleceğimizde yer tutacak yerleri arşınlıyoruz ama hiç farkında değiliz.