Leon kendi deyimiyle açık kahverengi tenli bir çocuktur. Kardeşi Jake ise sarışın ve mavi gözlü.
Kardeşinin babası onu ve annesini istemiyor, annesi üzgün ve hasta, o yüzden de kardeşine Leon bakıyor.
İlaç bağımlısı annesi aşırı dozdan hastaneye kaldırılınca ve kendi babası da içeri girip çıkmakla meşgul olunca Leon ile kardeşi koruyucu anneye emanet ediliyor. Kardeşi kısa sürede evlat edinildikten sonra Leon yalnız kalıyor.
"Evdeki boşluğun sesi, biberon için ağlayan Jake'in sesinden daha yüksek. Jake'in kahkahasından daha yüksek. Bebek davullarının gürültüsünden de..."
Evlat edinilmeyen Leon koruyucu anneyle yaşarken hem onunla bağ kuruyor hem de kardeşini ve annesini çok özlüyor fakat eli kolu bağlı. Annesinin iyileşmesini bekliyor, kardeşinden gelecek mektubu bekliyor, ailesiyle tekrar bir araya geleceği günleri bekliyor...
O arada mahallede çiftçilerle dostluk kurmayı da ihmal etmiyor.
Kitap, Leon'un düşüncelerini okur tarzda yazılmış, bazı yerlerde çocuk kalbinde hissettikleri insanın içini acıtıyor. Irkçılığa da değinilmiş tabii ki. Gereksiz uzatıldığını düşündüğüm yerler oldu fakat yine de okurken keyif aldım.
