Otobiyografik üçlemenin son kitabı. Diğer kitapları okumadıysanız da okuyabileceğiniz ve okumanızı tavsiye ettiğim bir kitap.
Altı çizilecek, üzerine düşünülecek çok cümle var içinde. Devrime giden zamanlarda Maksim Gorki de bu yola baş koyan bazı insanların yanında bulunmuş, onlara çeşitli şekillerde yardım etmiş. Çok istese de üniversiteye gidemeyen Gorki, tanıştığı bu insanlardan öğrendiklerini aktarıyor bize. İnsanların neden diğer insanları bilinçlendirmeye çalıştığını, onlara neden düşünmeyi öğretmeyi çalıştıklarını ve kendisine öğretilmeye çalışılanlara mujiklerin tepkilerini. Pek çoğunu kendi ülkemizde de gördüğümüz manzaralar.
Tolstoyculuk, lüzumsuz adam, köylü/kentli, okumuş/cahil insan karşılaştırması işlenen temalar içinde. Hayatı sorguladığı bir kitap bu.
Gorki'nin yaşadığı hayat o kadar zor, o kadar acımasız ki kendini içinde bulunduğu pek çok kötü durumdan kitaplar sayesinde kurtarmış olması mucize. İnsan üzülmeden okuyamıyor otobiyografilerini.
Bir de başıma bir şey gelmeyecekse ben Mazlum Beyhan çevirilerini beğenmedim. Üç kitapta da akışta, sebep/sonuç ilişkilerinin yansıtılmasında sıkıntı vardı. Aynı durum Suç ve Ceza'nın Mazlum Beyhan çevirisinde de vardı. Bu yüzden başka çevirmenden okumaya başladım. Onu da paylaşacağım.
