Bunlara bir şans vermek için sorgularında 'Sizi kandırdılar, değil mi?' diye sorduğumuzda, bize 'Hayır, kahrolsun işçi katilleri ve halkını satanlar!' diye bağırıyorlardı. O zaman yapacak bir şey kalmıyordu tabii ve mecburen vuruyorduk bu çocukları, düzineler halinde. Bir akşam başımızdaki albay, 'Hiçbir zaman böyle bir acı hissetmedim kalbimde,' demişti. Evet, işte 1920'de Ruhr havzasında vurulan bu insanlar proleter gençliğin kremasıydı."