Bir Çöküşün Öyküsü
Stefan ZweigBir Çöküşün Öyküsü Gönderileri
Bir Çöküşün Öyküsü kitaplarını, Bir Çöküşün Öyküsü sözleri ve alıntılarını, Bir Çöküşün Öyküsü yazarlarını, Bir Çöküşün Öyküsü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Yalnızlık Korkusu
İçinde ne korkusu ne bilinci ne acısı ne de duyguları kalmıştı. İçinde anlatılmaz bir çaresizlik hissediyordu ne intikam hırsı vardı ne de öfkesi, hissettiği tek şey çaresizlik, ifade edilemez çaresizlik; sanki gözyaşlarıyla birlikte vücudundaki bütün kanı da akıp gitmiş ve kendi ağırlığından yıkılmış vücudu cansız bir şekilde yatıyordu orda ....
Halk kitabeviKitabı okudu
Bir insanın diğer bir insan için neler ifade edebileceğini hiç bilmemişti çünkü daha önce hiç yalnız kalmamıştı.
Sayfa 24
Gerçekleşmesini dilediği şan, ölümü ile zorla elde etmek istediği ölümsüzlük, adının yanından geçip gitmişti. Kaderi, kayıtsız olayların tozlu enkazının altında kalmıştı. Çünkü dünya tarihi davetsiz misafirleri tolere etmez, kahramanlarını kendi seçer, işi olmayanları tüm çabalarına karşın merhamet göstermeden geri yollar; talihin ilerlemekte olan arabasından bir kez düşen biri, artık arabaya yetişemezdi.
Sayfa 77Kitabı okudu
Uçurumdan aşağıya dans ederek düşmek istiyordu.
Sayfa 51Kitabı okudu
Bir insanın diğer bir insan için neler ifade edebileceğini hiç bilmemişti çünkü daha önce hiç yalnız kalmamıştı.
Sayfa 24Kitabı okudu
Hayatının çiçekli kayığını huzursuz ve heyecanlı bir ritimle durmaksızın sallayan dalgalar gibi kendi hayatının da mırıltılarla ileriye doğru sürüklendiğini durmadan hissediyordu.
Sayfa 15Kitabı okudu
Bir insanın diğer bir insan için neler ifade edebileceğini hiç bilmemişti çünkü daha önce hiç yalnız kalmamıştı.
Sayfa 24 - Halk KitabeviKitabı okudu
Yalnız uyanmak, çoktan acı vermeye başlamıştı.
Kont, sadece soğuk biçimde gülümsedi ve uzun süreli yalnızlığın zor katlanılır bir şey olduğunu söyledi.
Ama nasıl da hüzünlüydü akşamları burası!
Sayfa 17Kitabı okudu
Hayatının çiçekli kayığını huzursuz ve canlı bir ritimle durmaksızın sallayan dalgalar gibi kendi hayatının da mırıltılarla ileriye doğru sürüklendiğini durmadan hissediyordu..
Sayfa 15Kitabı okudu
Gün artık fotoğraftaki insanlardan gerçek insanlara geçer ve bu insanlar giyinir, gezintiye çıkar, yemek yer ve tekrardan gece yarısına kadar yanında kalırlardı...
Sayfa 15Kitabı okudu