Bir Gün Anlarsın kitaplarını, Bir Gün Anlarsın sözleri ve alıntılarını, Bir Gün Anlarsın yazarlarını, Bir Gün Anlarsın yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Şimdi o var diye yaşamak öyle güzel
Çirkin olan ne varsa değişti kendiliğinden
Dokunduğu her şey bir bir aydınlanmakta
Saksıda çiçekler büyüyor güzelliğinden…
Hep aynı ses, aynı şarkı
Aynı sağır gökyüzü
Dilsiz bir deniz
Kör bir düzen
Yalanci yüzler, aptalca bakışlar
O iki yüzlü selamlar
Hep ayni tempoyla geçen mânâsız bir gün
Hep o değişmeyen puslu ikindi üstleri
Ve hep ayni yorgun, zoraki akşamlar
Bir gün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi, ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yaşadığına
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
O zaman bir çiçek büyük kabrimde kendiliğinden
Seni sevdiğimi bir gün anlarsın
Mustafa Kemal’i düşünüyorum;
Yeleleri alevden al bir ata binmiş;
Aşıyor yüce dağları, engin denizleri,
Altın saçları dalgalanıyor rüzgarda,
Işıl ışıl yanıyor mavi gözleri. Mustafa Kemal'i düşünüyorum;
Yanmış, yıkılmış savaş meydanlarında,
bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu
şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin
gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için
vurursun başını soğuk taş duvarlara
büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın
duyarsın
ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın
sevmek ne imiş bir gün anlarsın
Aradıklarının çoğunu bulamamış
Beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak göçüp gidiyor bu dünyadan.
İşte yaşamak maceramız bu;
Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak ve yaşayıp beklerken ölmek.
Unut diyorum
Unutacaksın, unutmalısın
Bir gün bu yağmurlar böyle yağmıyacak
Sel götürmeyecek sokakları
Uzaklarda kalacak bu mutsuz geceler
Aydınlık nefes nefes dolacak içine
Sevincin süsleyecek şafakları
Umuttan yana, sevgiden yana
Dudaklarında yepyeni şarkılar olacak
Ve bir gün bakıp aynalara, diyeceksin
-Yaşamak önce yaşamak
Seni gördüm, yıllardır kör olduğumu anladım,
Buldum seni yıllarca aradıktan sonra,
Sana geldim yılların ötesinden,
Seni sevdim bin yıl yaşamışçasına...
Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin
Gün gelir de sesini bir kerecik duymak için
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın
Duyarsın
Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın
Bir gün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi, ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lânet edersin yaşadığına
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden
Seni sevdiğimi bir gün anlarsın.