Bir Kadın,Nobel Edebiyat Ödüllü yazar Annie Ernaux'dan okuduğum ilk kitap.
Yazarın "Annem hakkında yazıyorum çünkü onu dünyaya getirme sırası sanırım bende" diyerek kaleme aldığı eserde,yazarın annesinin alzheimer olması ve ölümüne kadar geçen sürede hislerini yansıtmasından oluşmakta.Anne kız arasında ki ilişki de bir kiz çocuğunun duygusal açlığını ve bir annenin kizı için çabasını samimi bir dille okuyoruz.
Bir Kadın,annelerimizde bir parçasını bulabileceğimiz özellikte bir anne.Güçlü kuvvetli,güzel bir kadın.Evin ticari kararlarını veren,ogrenmeye açık,sefalete uyum sağlayan,calışkan,cömert,gururlu bir kadın.Sert mizacı,otoriter,hirslı ve sevgi patlamaları olan bu kadın vaktiyle kendisinin sahip olamadiklarını kizina vermek arzusundadır.
Babasıyla eğlenebilen annesiyle sohbet edebilen bir kız çocuğu annesine karşı karışık hisler beslemektedir.Baskın figürdür anne.
Buyüdüğünde annesinde utandığı da olmuştu.Onu frapan bulduğu da.Birbirleriyle her durumda kavga eder gibi konuştuklari da.
Evden ayrilmaya can atiyordu ve annesi iyi bir lisede okuması için her şeyi yapabileceği için lisede evden ayrıldı.Uzaklaştığında annesinin yasakladığı her seyi yaptı.
Yazar,annesinin ölümünün ardından yazdığı mektupta bazen iyiyi bazen de kötüyü samimi bir dille aktarmiştır.Otobiyografik olan romanın,yalın bir dili var.Anne kız arasında mesafeli ama kopmayacak bir bağ vardı.Kısa bir kitaptı,çok da etkileyiciydi.
Annie Ernaux objektif olmayı bırakmadan fakat duygularından da saklanmadan yazabilmeyi
