‘Bana kendimi evimde hissettiriyorsun,’ dedim.‘Huzurlu, güvende, mutlu.’ “Seni tanımaya başladığım günden beri seni korumak o kadar zor ki... Çünkü ne zaman nereye gitsem, ne tarafa dönsem sana çarptı yüzüm. Kaçmam için hiç fırsat vermedin. Bana git demedin. Benden hiç gitmedin.’’ Hayatta her zaman aileler haklı olmuyor. Bu tarihe büyük harflerle geçmeli. Umut ediyorum ki, bir gün gerçekten hak ettiğimi umduğum o küçük evi, benim dansım için ayrılmış küçük odasını ve içinde beni kırmak için değil yaralarımı öpmek için duracak birini bulacağım. Hayata dair tek umudum, budur.
