Başkaları tarafından nasıl algılandığını merak etmeyen var mı?Hadi ama dürüst olalım, özellikle sevdiklerimizin gözündeki “ben”i merak etmeden yaşamak zor. Ama üzgünüm,üstteki alıntıyla bu konuda acı bir gerçeği hatırlatacağım; hiç kimse sizi sizin kendinizi gördüğünüz gibi göremeyecek. Çünkü o,hiçbir zaman siz olmayacak. O yüzden, kendimiz dahil, “Her şeyi, başka gözlerin nasıl gördüğünü bilemeyen gözlerle görmek”le geçecek ömrümüz. Bir odada gözle görünen kişilere her zaman daha fazlası eklenmelidir: birbirlerini algıladıkları şekilleriyle var olan diğer kişilikler.
“Hayatta olan kişi yaşamakla meşguldür ve kendini göremez. Kendini tanımak ölmek demektir.” diyor Pirandello. Eylemde olduğumuz anlarda kendimizi izleyebiliyor muyuz? Uyurken,şaşırırken veya kızarken kendinizi kaç defa izleyebildiniz? Fotoğraflar ve aynalar, eylemsiz olduğumuz yani bir anlamda yaşamadığımız anlara ait. Peki o zaman kendimizi tanıyabildiğimizi nasıl iddia ediyoruz? Her gün en çok kendi sesimizi duymamıza rağmen belki de bu yüzdendir bir videoda kendi sesimizi duyduğumuzda hissettiğimiz gariplik...
Yer yer beklentim dışına çıktığı olsa da bütüne bakarsak sevdiğim bir kitap oldu. Hayatta kimsenin kimseyi tanıması mümkün olmasa da biz yine de samimiyet dalına tutunalım, kim bilir belki o dal imkansızı mümkün kılar.
