Kitab məni bir növ reading-slumpdan çıxardı. Orwell-i birinci dəfə ingiliscədən oxuyurdum deyə bu onun 'hochenglish' yazı stili, maraqlı və eqzotik bənzətmələri ilə ilk daha yaxından tanışlığım idi. Bir də o biri kitablarını çoxdan oxumuşam deyə bir az unutmuşam, gərək arada onlara da yenidən ingiliscə baxım. Yarı-biographic olduğu üçün və Flory bir az Orwell-ə oxşadığı üçün arada döymək istəyirdim, amma men being men, I guess. Bir hissədən sonra qeybət edən xalalar kimi sanki simiçqa çırtlaya-çırtlaya dramaya qapıldığım, çoxlu irqçilik nümunəsini özündə birləşdirən və ara-ara məni mental breakdown-a soxub, 'kaş kitaba girib üzünə yumruq ata bilərdim' dediyim bir oxuma təcrübəsi oldu. Bir də ingiliscəm bir az zənginləşdi. Win is a win, nonetheless