Demirtaş Ceyhun, toplumcu gerçekçi yazarlarımızdan birisi. Çamasan adlı bu kitap da esere adını veren Çamasan dedenin öyküsü de dahil 6 öyküden oluşan, 1973 Sait Faik Hikâye Ödülü'ne layık görülmüş bir kitap. Kitapta sırasıyla Sultan Kurban, Çamasan, Çamur, Namlu Ağam (Orhan Kemal'e ithafen), Velesbit ve Gebe öyküleri var. Çamasan, Çamur ve Gebe içlerinde en beğendiklerim oldu ki kitaptaki diğer öykülere göre nispeten uzundu bunlar.
Kitapta halk ağzı fazlaca kullanılmış. Elimdeki kitap 1973 basımı olduğu için de okurken yer yer sözlük kullanmak zorunda kaldım ama genel olarak anlaşılır bir dil var. Kullanılan dil açısından daha önce okuduklarım arasından Abbas Sayar'ın Yılkı Atı romanına benzettim.
Öyküler göç teması altında işlenmiş ve oldukça başarılı da olmuş. Öykülerde yolculuk anıları, karakterlerin geçmişi hatırlayıp göç ettikleri toprakları özlemeleri, savaş anıları gibi konular var ve genel olarak bunları okurken öykünün sonuyla ilgili merakınızı yitirmiyorsunuz. Bazı öykülerin sonu zayıf bağlanmış olsa da genel olarak iyiydi.
