"İnsanımız Malazgirt'te, Çanakkale'de, Sakarya'da, Büyük Taarruz'da canlarını feda eden kahramanların sayesinde bu günleri, bu mukaddes vatan topraklarında huzur içinde yaşaya biliyorlardı. Oysa birçokları bu günleri emanet eden o necip vatan fedailerinden habersizdi, onları unutmuş ya da geçici istirahatgâhlarında bir kez olsun ziyaret dahi etmemişler, yalnız bırakmışlardı. Acaba neden? Bu kutlu davada canlarını seve seve veren şehitlerin mezar taşları kalmadığından mı, mezarlıklarda kurumuş otların arasında artık onları ziyarete bile gelmeyecek akrabaları tarafından unutulduklarından mı ya da onları hatırlayacak akrabalarının olmamasından mı yalnızdı onlar? Onlar değil belki de bizleri terk ettiklerinden acaba bizler mi bir başımızaydık? Hepsinden acı yoksa torunları olan bizler vefasızlık mı ediyorduk? İnsan hatırlayıp da nasıl "Allah onlardan razı olsun." deyip ruhlarına Fatihalar göndermez ki? İnsan hiç mi minnet duymazdı, hiç mi borcumuz yoktu?"